 |
|
|  Παρασκευή 12/5
ΕΛΛΑΔΑ
Διετής φυλάκιση με αναστολή σε δύο γιατρούς για τον θάνατο 80χρονης που χειρούργησαν το αριστερό της πόδι ενώ είχε σπάσει το.. δεξί!!
ΜΥΤΙΛΗΝΗ-Στρατής Μπαλάσκας
Έπειτα από μια μαραθώνια ακροαματική διαδικασία που κράτησε 12 ώρες,το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης δυο ετών τον καθένα, με αναστολή, δυο γιατρούς του Νοσοκομείου της πόλης, για τον θάνατο της 80χρονης Ευτυχίας Αναστασιάς. Ο θάνατος της ηλικιωμένης γυναίκας είχε συμβεί στις 3 Νοεμβρίου του 2011 ένα περίπου μήνα μετά από εγχείριση ρωγμώδους κατάγματος στο ισχίο.
Στις 27 Σεπτεμβρίου, η 80χρονη είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο Μυτιλήνης με διάγνωση ρωγμώδους κατάγματος στο δεξιό ισχίο. Πλην όμως στις 3 Οκτωβρίου εγχειρίστηκε… στο αριστερό ισχίο, αφού οι γιατροί εγχείρησαν λάθος πόδι! Όταν το λάθος διαπιστώθηκε, στις 6 Οκτωβρίου, τρεις μέρες δηλαδή μετά το πρώτο χειρουργείο η άτυχη ηλικιωμένη οδηγήθηκε ξανά στο χειρουργείο για δεύτερη επέμβαση. Καθηλωμένη πλέον σε σύντομο χρονικό διάστημα, στις 3 Νοεμβρίου του 2011 εξέπνευσε.
Σχεδόν έξη χρόνια μετά, με την υπόθεση πρωτοείσακτη, βρέθηκαν στο Πρωτοδικείο Μυτιλήνης κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία εξ αμελείας από συγκλίνουσα αμέλεια, δυο γιατροί (ένας ορθοπεδικός και ένας ειδικευόμενος τότε), καθώς, επίσης, και ένας τραυματιοφορέας και ένας νοσηλευτής. Το δικαστήριο καταδίκασε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας τους δυο γιατρούς, στους οποίους επέβαλε ποινές φυλάκισης από δυο χρόνια στον καθένα με αναστολή (αναγνωρίσθηκε το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου), ενώ απάλλαξε τους δυο νοσηλευτές.
Πως έγινε το λάθος
Όπως ειπώθηκε χθες στη διάρκεια της δίκης, τις πρώτες ώρες που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο μέχρι την επέμβαση, η γυναίκα παραπονιόταν για τους πόνους που είχε στο αριστερό πόδι, λόγω της οστεοαρθρίτιδας από την οποία ταλαιπωρούνταν. Της τοποθέτησαν ένα νάρθηκα από το γόνατο και κάτω, καθώς και βάρος, για να την ανακουφίζει. Ο νάρθηκας, έγινε όπως ειπώθηκε η αιτία για το «λάθος» αυτό που στοίχισε τη ζωή στην άτυχη ηλικιωμένη.
Όπως είχαν εξηγήσει τότε στους συγγενείς και επανέλαβαν χθες, οι γιατροί βασίσθηκαν στον νάρθηκα που έφερε στο αριστερό πόδι της, για να επιλέξουν ποιο είναι αυτό που έπρεπε να χειρουργήσουν και όχι στις εξετάσεις και τις ακτινογραφίες που έδειχναν» το ρωγμώδες κάταγμα στο ισχίο του δεξιού ποδιού.
Όπως τονίσθηκε στο δικαστήριο, η γυναίκα καταπονήθηκε μετά το διπλό χειρουργείο καθώς καθηλώθηκε στο κρεβάτι. Η πλευρά των γιατρών στη δίκη, παρότι αναγνώρισε το λάθος, εντούτοις υποστήριξε ότι ο θάνατός της δεν επήλθε εξαιτίας του διπλού χειρουργείου, αλλά λόγω της βεβαρημένης υγείας της.
Το περιστατικό, που έγινε γνωστό μετά από καταγγελία του γιου της άτυχης γυναίκας, είχε προκαλέσει την παρέμβαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών που διέταξε τη διερεύνησή του, οπότε και ασκήθηκαν αυτεπάγγελτα διώξεις σε έναν ορθοπεδικό γιατρό, έναν ειδικευόμενο, έναν τραυματιοφορέα και έναν νοσηλευτή του Νοσοκομείου Μυτιλήνης.
Σημειώνεται ότι στη δίκη δεν παραστάθηκε πολιτική αγωγή, αφού η οικογένεια της άτυχης γυναίκας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να ασκηθούν διώξεις. Ομοίως, η οικογένειά της δεν κίνησε τη διαδικασία της χρηματικής αποζημίωσης.
Οι δυο καταδικασθέντες γιατροί άσκησαν έφεση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
