 |
|
|  Παρασκευή 12/5
ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΑΘΗΝΑ-Ανταπόκριση
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών διοργανώνει και φέτος το Εργαστήριο Νέων Συνθετών, έναν θεσμό που εισήγαγε το 1997 ο συνθέτης, μαέστρος και ακαδημαϊκός Θόδωρος Αντωνίου, δίνοντας τη δυνατότητα σε νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Το φετινό Εργαστήριο θα διαρκέσει από τις 8 έως τις 13 Μαΐου, οπότε και θα ολοκληρωθεί με παρουσίαση των έργων σε συναυλία στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.
Είναι αφιερωμένο στον Νίκο Καζαντζάκη, με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατό του. Έτσι, οι νέοι συνθέτες που θα λάβουν μέρος στο Εργαστήριο, καλούνται να χρησιμοποιήσουν ως αφετηρία για τη σύνθεσή τους αποσπάσματα από έργα του μεγάλου συγγραφέα. Πολύτιμη στο σημείο αυτό είναι η συνεργασία με τις Εκδόσεις Καζαντζάκη και τον επιστημονικό τους υπεύθυνο Δρ. Νίκο Μαθιουδάκη, ο οποίος συμμετέχει συμβουλευτικά στη διαδικασία.
Η προετοιμασία και η παρουσίαση των συνθέσεων θα γίνει σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής υπό τη διεύθυνση του Ιάκωβου Κονιτόπουλου.
Επιτροπή εργαστηρίου: Μίλτος Λογιάδης, Θόδωρος Αντωνίου και Γιώργος Κουρουπός
Συμμετέχουν με έργα τους οι: Ξένια Κωνσταντινίδου, Γιώργος Παπαοικονόμου
και Κωνσταντίνος Χαλιάσας
Αφήγηση, τραγούδι: Τάσος Αποστόλου μπάσος
Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής
Γιώργος Σκριβάνος φλάουτο, Άγγελος Πολίτης κλαρινέτο, Χρήστος Καλούδης κόρνο
Μαξίμ Μανκόβσκι κρουστά, Βίκυ Στυλιανού πιάνο, Στέλλα Τσάνη βιολί, Λευκή Κολοβού βιολοντσέλο
Μουσική διεύθυνση: Ιάκωβος Κονιτόπουλος
Χώρος:
Αίθουσα
Δημήτρης Μητρόπουλος
Ημερομηνία/ Ώρα έναρξης:
13 Μαΐου 2017/20:30
Προπώληση από:
21 Απριλίου 2017
Τιμές:
Φοιτητικό: ? 5
Γενική είσοδος: ? 10
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
