|
| Σάββατο 13/5
ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΕ
Ο επικεφαλής της σοσιαλιστικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επισκέφθηκε απεργούς πείνας στην Τουρκία
Άγκυρα
Ο επικεφαλής της πολιτικής ομάδας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισκέφθηκε χθες στην Άγκυρα μια πανεπιστημιακό κι έναν δάσκαλο που πραγματοποιούν εδώ και περισσότερο από δύο μήνες απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για την απόλυσή τους από την κυβέρνηση.
«Η Τουρκία αξίζει μια πλήρη δημοκρατία και βρίσκομαι εδώ για να συμμεριστώ τη μάχη τους», δήλωσε ο Ιταλός Τζάνι Πιτέλα απευθυνόμενος στους περίπου διακόσιους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τους δύο απεργούς πείνας στο κέντρο της Άγκυρας. «Μαχόμαστε για την Τουρκία».
Η συνάντηση αυτή ήταν ο τελευταίος σταθμός μιας επίσκεψης του ευρωβουλευτή στην τουρκική πρωτεύουσα, όπου συνάντησε διάφορους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης καθώς και δημοσιογράφους και δικηγόρους, ενώ κάλεσε τις τουρκικές αρχές να άρουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ισχύει από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και να απελευθερώσουν όλους όσοι συνελήφθησαν στο πλαίσιο αυτό.
Η πανεπιστημιακός Νουριγέ Γκιουλμέν και ο Σεμίχ Οζακτσά, πρώην δάσκαλος σε Δημοτικό σχολείο, ήταν θύματα των εκτεταμένων διώξεων που ακολούθησαν αυτή την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, την οποία η τουρκική κυβέρνηση αποδίδει στον ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν που ζει στις ΗΠΑ.
Πριν από 65 ημέρες άρχισαν μια απεργία πείνας, αφού πέρασαν πάνω από 100 ημέρες διαδηλώνοντας καθημερινά για να επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Χθες το πρωί, οι δυνάμεις ασφαλείας διέλυσαν μια συγκέντρωση υποστηρικτών της Γκιουλμέν και του Οζακτσά. Τέσσερα άτομα προσήχθησαν.
Όμως νωρίς το απόγευμα το πλήθος συγκεντρώθηκε και πάλι φωνάζοντας «οι πιέσεις δεν θα μας αποθαρρύνουν!».
Τέσσερις βουλευτές του κύριου κόμματος της αντιπολίτευσης, του σοσιαλδημοκρατικού CHP, πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία πείνας αυτή την εβδομάδα για να δείξουν την αλληλεγγύη τους.
Καθώς εδώ και 65 ημέρες δεν καταπίνουν παρά μόνο νερό με αλάτι ή ζάχαρη, η Γκιουλμέν έχει ήδη χάσει οκτώ κιλά και ο Οζακτσά 17 κιλά. Αμφότεροι είναι πολύ εξασθενημένοι και η κατάσταση της υγείας τους ανησυχεί τους συγγενείς τους.
Ο Μεχμέτ Οζέρ, φωτογράφος και ποιητής, βρίσκεται επίσης από την αρχή κοντά τους. «Αυτές τις τρεις τελευταίες ημέρες, η υγεία τους επιδεινώθηκε πολύ, είναι κουρασμένοι, έχουν πρόβλημα να μιλήσουν... Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε», διαβεβαίωσε.
Σε βίντεο που αναρτήθηκε στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, οι Νουριγέ Γκιουλμέν και Σεμίχ Οζακτσά καλούν σε απεργία πείνας για σήμερα, σε υποστήριξη όλων αυτών που απολύθηκαν μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|