 |
|
|  Κυριακή 14/5
ΑΡΘΡΟ τής βουλευτή τού ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη
«Kασιδιάρικο μπρελόκ» o φασίστας Θάνος Τζήμερος
katiousa.gr
Η Λιάνα Κανέλλη στο άρθρο που φιλοξενεί το katiousa.gr αναφέρει ότι «ο δημόσιος ξυλοδαρμός, κατά προτίμηση γυναικών, είναι από το 2012 και μετά η τζάμπα διαφήμιση κάθε φασίστα, κάθε ιθαγενούς ναζί» και «κεφαλαιοποιείται άμεσα στα μέσα εικονικής συμφεροντολογικής προβολής και δικτύωσης».
Αναλυτικά το άρθρο της:
«Ο δημόσιος ξυλοδαρμός, κατά προτίμηση γυναικών, είναι από το 2012 και μετά η τζάμπα διαφήμιση κάθε φασίστα, κάθε ιθαγενούς ναζί. Κεφαλαιοποιείται δε άμεσα στα μέσα εικονικής συμφεροντολογικής προβολής και δικτύωσης. Σε μια εποχή δε που δε σηκώνει εικονοκλάστες -άντε να φανταστεί κανείς ότι τα γενέθλια του Μαρξ θα τα γιόρταζε ο Μπογδάνος καθισμένος μπροστά από γιγαντοαφίσα του Καρόλου μεσημεριάτικα στην τηλεοπτική Αθήνα του 2017- τα κασιδιάρικα μπρελόκ τύπου Τζήμερος, σκάνε σαν προχειροφτιαγμένα χαλκούνια στη μούρη των παρισταμένων κατΆ αρχάς, κι ύστερα σα φλασιές σε εγκεφάλους εθισμένους στην εικονοποίηση της πραγματικότητάς τους.
Έτσι ακόμα και στη χώρα όπου το ψέμα έχει τόσο κοντά ποδάρια όσο και η μνήμη, η μέθοδος της κότας που στιγμιαία κοκορεύεται βρίζοντας, χαστουκίζοντας και γρονθοκοπώντας, είναι εξαιρετικά αποδοτική στο χτίσιμο της εικόνας του ατρόμητου φασιστοειδούς σαν τον Κασιδιάρη, που τρέμει μόλις βρεθεί έξω από τη συνοδευτική αγέλη καμμιάς δεκαπενταριάς υποτακτικών συμμορίτικης ομοιογένειας.
Τέτοια κασιδιάρικα μπρελόκ, το κυρίαρχο σύστημα έχει πολλά. Ανοίγουν τις πόρτες του ψηφοθηρικού παραδείσου που χτίζεται από μιλιούνια αδρανών λουφαδόρων θεατών. Είναι, λόγου χάρη, αποκαλυπτικό πώς ωφελείται από το βίαιο μπάχαλο του φασιστικού μάρκετινγκ, όποιος εκών άκων συμπρωταγωνιστεί. Σε πρώτη φάση γίνεται ανέκδοτο. Του τύπου “έμεινες Παυλόπουλος”. Μετά γίνεται Πρόεδρος Δημοκρατίας ως δεξιός αριστερής, μοναδικής στη μεγαλοσύνη της, επιλογής. Το δε μπουγέλωμα-η λάιτ εκδοχή της χαστουκομπουνιάς- εξασφαλίζει αποδοχή και αξιώματα, έστω και δεύτερης σκηνής, στο πολιτικό θέατρο.
Στο “ξύλο βγήκε απΆ τον παράδεισο” ο καθηγητής χαστουκίζει τη μαθήτρια-πλουσιοκόριτσο και απειλείται με απόλυση. Όμως την παντρεύεται και γίνεται πλούσιος σώγαμπρος! Είμαι βέβαιη ότι διάφοροι ντόπιοι, κυρίως σπουδαρχίδηδες φασίστες, έχουν μελετήσει τη σκηνή κι έχουν βρει το διαβατήριο για το συστημικό παράδεισο. Στο κάτω κάτω της γραφής είχαν να παρακάμψουν τη γραφική (;) Αθίνη, που έπαιζε επί μήνες τζάμπα στην τηλεόραση υπερασπιζόμενη τον Αντρέα.
Αυτή η φθηνή αναπαραγωγή του αντεστραμμένου “πολίτικαλ κορεκτισμού”, που θέλει το Θανούλη Τζημεράκο να καθαρίζει το περιβάλλον του δημόσιου χώρου, που όμως είναι ατομική ιδιοκτησία του, απΆ τις βρωμιές του ΚΚΕ σε απεργιακή αφίσα, μια, δυο, τρεις, σου λέει δεν μπορεί, θα αποφέρει κέρδη. Αυτός μόνος μονομάχος στέκεται λοιπόν τώρα, σε κανάλια και σε πρόθυμες οθόνες, απέναντι σΆ ένα ολόκληρο Στάλινγκραντ που δε λέει να πέσει… ΠαρΆ όλο που το υπερασπίζονται και γυναίκες σαν την Αλεξάντρα την Μπαλού, η οποία προτίμησε να κολλάει αφίσες του ΠΑΜΕ και κομμουνίστρια και όρθια, αντί να κάθεται σε γραφείο διευθύντριας τραπέζης και να συζητάει με τζημερόπουλα, λίγο την Κόσκο και λίγο το τι απέγινε ο Κοσκωτάς.
Μεγάλο πράμα η εικόνα. Σε μαθαίνει να προσκυνάς τα ποταπότερα απωθημένα σου με τελετουργική συμμετοχή θεατών. Ως κι ο ρουβικονομάχος μπούκαρε στην ΕΡΤ μια μέρα που βόλευε και αντικομμουνιστικά, σπρώχνοντας και δέρνοντας κάτι κοριτσόπουλα που έβαλαν πλάτη στην πόρτα αλλά δεν τα έδειξε η κάμερα. Ο μονίμως αμυνόμενος σαλονάτος φασιστάκος φώναζε “δείξτε κάμερες” γιατί ήξερε ότι μπροστά τους δρούσε. Κι η Αλεξάνδρα που αγέρωχη δηλώνει ότι θα συνεχίσει απτόητη να κολλάει αφίσες στα μούτρα του κάθε φασιστοειδούς κι εκτός… πλάνου, σηματοδοτεί το τέλος του εικονικού πολιτισμού όπως τον ξέραμε. Γιατί παράνομη και καταχρηστική μόνο η απεργία κηρύσσεται δικαστικώς. Τα χαστούκια ποτέ. Ακόμη κι όταν ο μηνυτής είναι το Κράτος που τα εφηύρε, τα ψήφισε, και τα συμψήφισε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
