Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 15/5

ΓΑΛΛΙΑ

Ποιός είναι ο Εντουάρ Φιλίπ- ο πρωθυπουργός του Εμανουέλ Μακρόν



Πηγή:Le Point, Le Figaro

O μέχρι πρότινος δήμαρχος της Χάβρης επέδειξε συνέπεια και υπομονή στην κατάκτηση των εκλογικών θέσων συνήθως με καλά αποτελέσματα. Γεννημένος στη Ρουέν πριν από 46 χρόνια, ο Εντουάρ Φιλίπ περίμενε υπομονετικά τη σειρά του στον προθάλαμο των κυβερνητικών θέσεων. Μετά τις σπουδές του στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών (Sciences Po), τάχθηκε στο πλευρό του Μισέλ Ροκάρ, στη συνέχεια φοίτησε στην περίφημη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης ENA, στην οποία φοιτά η γαλλική ελίτ, έως ότου ο νεαρός Νορμανδός επιλέξει τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η ευκαιρία για να ασχοληθεί με την πολιτική του παρουσιάζεται το 2001, χρονιά που γνωρίζει τον Αντουάν Ρούφεναχτ, δήμαρχο της Χάβρης, και εισέρχεται στην ομάδα του. Έπειτα από μία βουλευτική αποτυχία το 2002, ο Φιλίπ δεν το βάζει κάτω. Τα επόμενα δύο χρόνια εργάζεται για το νέο δεξιό κόμμα, το UMP- το μετέπειτα κόμμα των Ρεπουμπλικανών και παράλληλα προσεγγίζει τον Αλέν Ζιπέ. Στη συνέχεια έρχεται το πρώτο διάλειμμα στον ιδιωτικό τομέα, σε ένα δικηγορικό γραφείο των ΗΠΑ, και η συγγραφή ενός βιβλίου για τα μυστήρια των προεκλογικών εκστρατειών. Στη συνέχεια επιστρέφει στην αγκαλιά του Αλέν Ζιπέ και δέχεται τη θέση συμβούλου στο μεγάλο υπουργείο Οικολογίας, μετά την εκλογή Σαρκοζί. Δυστυχώς όμως, ο δήμαρχος του Μπορντό δεν καταφέρνει να εκλεγεί στην Εθνοσυνέλευση και ως εκ τούτου οφείλει να παραιτηθεί από την κυβερνητική του θέση. Απο την πλευρά του, ο Εντουάρ Φιλίπ στρέφεται πάλι προς τον κόσμο των επιχειρήσεων. Στη συνέχεια εκλέγεται στο Γενικό Συμβούλιο του νομού Σεν-Μαριτίμ και το 2010 αναλαμβάνει δήμαρχος της Χάβρης διαδεχόμενος τον μέντορά του Αντουάν Ρούφεναχτ, ο οποίος παραιτήθηκε. Όλα πλέον τώρα παίρνουν το δρόμο τους: από το αξίωμα του δημάρχου το 2012 αποκτά πρόσβαση στην Εθνοσυνέλευση. Το 2015 επανεκλέγεται από τον πρώτο γύρο στη Χάβρη και γίνεται εκπρόσωπος του Αλέν Ζιπέ στις προκριματικές της δεξιάς τον περασμένο Νοέμβριο. Οταν ξεσπά το σκάνδαλο με την σύζυγο του Φιγιόν, ο Φιλίπ εγκαταλείπει την προεκλογική εκστρατεία του Φιγιόν. Στο πολιτικό επίπεδο, ο Εντουάρ Φιλίπ κομίζει κάποια ευαισθησία της δεξιάς, μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα, αυτήν που ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει να προσελκύσει μέσω αυτού. Επιπλέον ο Φιλίπ έχει αναπτύξει μεθοδικά τις δεξιότητές του στη δημόσια διοίκηση. Ομως το κλασικό του προφίλ δεν ενσαρκώνει πραγματικά την ανανέωση.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία