 |
|
|  Σάββατο 20/5
Sotheby's
Σε δημοπρασία μια τσάντα συλλογής με απομεινάρια σεληνιακής σκόνης, από την αποστολή Απόλλων 11
Νέα Υόρκη
Είναι μια απλή, τετράγωνη, λευκή τσάντα που ταξίδεψε στο φεγγάρι το 1969 με την αποστολή Απόλλων 11 και μετέφερε πίσω στην Γη τα πρώτα δείγματα που συλλέχθηκαν ποτέ από την Σελήνη.
Η τιμή αυτής της τσάντας μπορεί να φτάσει έως και τα 4 εκατομμύρια δολάρια όταν δημοπρατηθεί από τον οίκο Sotheby's τον Ιούλιο στην Νέα Υόρκη.
Η τσάντα – που περιέχει απομεινάρια σκόνης της σεληνιακής επιφάνειας και φέρει την ετικέτα «Επιστροφή Δειγμάτων από την Σελήνη» - είναι μία από τις τσάντες συλλογής που χρησιμοποίησε ο αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη, κατά την διάρκεια της διαστημικής αποστολής. Η τσάντα χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει πετρώματα και χώμα από την αμμώδη επιφάνεια της Σελήνης, γνωστή και ως «Θάλασσα της Ηρεμίας» (Sea of Tranquility).
Προγραμματισμένη για τις 20 Ιουλίου, στην 48η επέτειο της προσσελήνωσης της αποστολής, η δημοπρασία θα είναι η πρώτη νόμιμη πώληση ενός παρόμοιου τεχνουργήματος του Απόλλων 11, δήλωσε χθες σε τηλεφωνική του συνέντευξη ο Τζιμ Χαλ, επικεφαλής εκθεμάτων και τεχνουργημάτων στην Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος (NASA).
Ενώ υπάρχουν νομικοί περιορισμοί στις πωλήσεις δειγμάτων που ελήφθησαν από αποστολές στην Σελήνη, όπως σεληνιακά πετρώματα και χώματα, πιστεύεται ότι κάποια έχουν πωληθεί στην μαύρη αγορά.
Η τσάντα κατέληξε στην ιδιοκτησία του Sotheby's, έπειτα από πολλαπλές διαδρομές της που περιελάμβαναν και μια απόπειρα της NASA να την πάρει πίσω από την τωρινή της κάτοχο.
Η αποστολή Απόλλων 11 εκτοξεύτηκε από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 16 Ιουλίου 1969, με τριμελές πλήρωμα αποτελούμενο από τους Νιλ Άρμστρονγκ, τον Μπαζ Όλντριν και τον Μάικλ Κόλινς. Τέσσερις μέρες αργότερα ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν προσσελήνωσαν την σεληνάκατο Eagle και συνέλλεξαν δείγματα από την Σελήνη.
Έπειτα από περίπου 22 ώρες στην επιφάνεια της Σελήνης, ο Άρμστρονγκ και ο Όλντριν επέστρεψαν στο όχημα διακυβέρνησης Columbia και γύρισαν στην Γη.
Η τσάντα όμως μπερδεύτηκε με άλλες και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για την μεταφορά δειγμάτων από την Σελήνη, τόνισε ο Χαλ.
Σε κάποια στιγμή, η τσάντα κατασχέθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ κατά την διάρκεια μιας έρευνας και έπειτα, κατά λάθος, πουλήθηκε σε πλειστηριασμό στην τωρινή της κάτοχο, την δικηγόρο από το Σικάγο, Νάνσι Λι Κάρσλον, η οποία κατέβαλε μόλις 995 δολάρια για την αποκτήσει.
Έχοντας ενδιαφέρον για να μάθει την ιστορία της τσάντας, η Κάρλσον την έστειλε για ανάλυση στην NASA, η οποία επιβεβαίωσε την προέλευσή της.
Η ιδιοκτησία σεληνιακών πετρωμάτων και χωμάτων και τεχνουργημάτων από αποστολές στην Σελήνη γενικά απαγορεύεται, επισήμανε ο Χαλ και μόλις ταυτοποιήθηκε η προέλευση της τσάντας και βρέθηκε ότι περιείχε απομεινάρια σεληνιακής σκόνης, η Υπηρεσία Διαστήματος προσπάθησε να την κρατήσει.
Εντούτοις, τον Φεβρουάριο, ένας δικαστής επαρχιακού δικαστηρίου διέταξε την επιστροφή της στην Κάρλσον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
