 |
|
|  Δευτέρα 22/5
ΙΣΡΑΗΛ
Η κυβέρνηση εγκρίνει παραχωρήσεις προς τους Παλαιστινίους που ζήτησε ο Τραμπ πριν την επίσημη επίσκεψή του στο Ισραήλ
Ιερουσαλήμ
Το Ισραήλ ενέκρινε χθες κάποιες οικονομικές παραχωρήσεις για τους Παλαιστινίους που είχε ζητήσει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ, λίγες ώρες προτού ξεκινήσει ο αμερικανός ηγέτης την επίσκεψή του στη χώρα όπου ελπίζει να επιτύχει την επανεκκίνηση των ειρηνευτικών συνομιλιών που έχουν "παγώσει" από το 2014.
Εκτός από τις παραχωρήσεις, το υπουργικό συμβούλιο ασφάλειας - μια ομάδα των ανώτατων υπουργών της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου - ψήφισε να ιδρύσει μία επιτροπή η οποία θα εξετάσει τη νομιμοποίηση των προκεχωρημένων φυλακίων που έχουν κτιστεί χωρίς επίσημη έγκριση στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
"Το υπουργικό συμβούλιο ασφάλειας έχει εγκρίνει οικονομικά μέτρα που θα διευκολύνουν την καθημερινή ζωή των πολιτών στην Παλαιστινιακή Αρχή αφότου (ο Τραμπ), ο οποίος έρχεται αύριο, ζήτησε να δει μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης", είπε σε δήλωσή του το συμβούλιο.
Ο Τραμπ θα αφιχθεί στο Ισραήλ σήμερα και θα συναντηθεί με τον Νετανιάχου. Αύριο θα παραστεί για σύντομο διάστημα στη Δυτική Όχθη για να συναντήσει τον παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς. Αργότερα θα μιλήσει στην Ιερουσαλήμ προτού κατευθυνθεί στη Ρώμη και μετά στις Βρυξέλλες.
"Αυτές είναι παραχωρήσεις πριν την άφιξη του Τραμπ οι οποίες δεν βλάπτουν τα συμφέροντα του Ισραήλ", είπε διπλωματική πηγή του Ισραήλ.
Οι παραχωρήσεις περιλαμβάνουν την οικοδόμηση δύο βιομηχανικών ζωνών στη Τζαλάμε στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης και την Ταρκουμίγιε στα νότια, ενώ διατηρούν τη συνοριακή δίοδο της Γέφυρας Άλενμπι, που συνδέει τη Δυτική Όχθη και την Ιορδανία, ανοικτή επί 24ωρης βάσης.
Το συμβούλιο είπε επίσης ότι θα χαλαρώσει τους περιορισμούς στην παλαιστινιακή οικοδομική δραστηριότητας σε περιοχές που ελέγχει και σημεία που προσάπτονται σε παλαιστινιακές αστικές ζώνες.
Μεταξύ των κυρίων διαφορών που έχουν οι Ισραηλινοί με τους Παλαιστινίους είναι η επιμονή του Νετανιάχου οι Παλαιστίνιοι να αναγνωρίσουν το Ισραήλ ως εθνικό κράτος των Εβραίων και η αίτηση των Παλαιστινίων να σταματήσουν οι ισραηλινές εποικίσεις στη Δυτική Όχθη.
Η επιτροπή που θα εξετάσει τη νομιμοποίηση των ισραηλινών φυλακίων θα εργαστεί για τρία χρόνια, η ακριβής της ευθύνη όμως δεν έχει προσδιοριστεί, γράφει στην ανακοίνωσή του το συμβούλιο. Τις πρόσφατες δεκαετίες, οι έποικοι έχουν χτίσει δεκάδες φυλάκια στις κορυφές λόφων χωρίς επίσημη κυβερνητική άδεια.
Οι περισσότερες χώρες θεωρούν όλους τους ισραηλινούς εποικισμούς, ακόμα και αυτούς που ακολούθησαν επίσημη έγκριση, ως παράνομους. Το Ισραήλ διαφωνεί, και κάνει αναφορά σε ιστορικούς και πολιτικούς δεσμούς με τα εδάφη - πράγμα το οποίο υποστηρίζουν και οι Παλαιστίνιοι - καθώς και σε θέματα ασφάλειας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
