 |
|
|  Πέμπτη 25/5
ΛΙΒΥΗ
Ο πατέρας του φερόμενου ως δράστη της επίθεσης στο Μάντσεστερ ήταν μέλος μιας ισλαμιστικής οργάνωσης που πολεμούσε τον Μουάμαρ Καντάφι
Τρίπολη, Λιβύη
Ο πατέρας του φερόμενου ως δράστη της επίθεσης στο Μάντσεστερ υπήρξε στο παρελθόν μέλος της Λιβυκής Μαχητικής Ισλαμικής Ομάδας (Gicl), μιας ισλαμιστικής οργάνωσης που δρούσε τη δεκαετία του 1990 στη Λιβύη, όπως έγινε γνωστό σήμερα από πηγή των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας.
"Ναι, ήταν μέλος της Gicl" που μαχόταν το καθεστώς του Μουάμαρ Καντάφι, είπε ο Άχμεντ Μπεν Σάλεμ, ο εκπρόσωπος των υπηρεσιών ασφαλείας της Λιβύης, αναφερόμενος στον Ραμαντάν Αμπέντι ο οποίος συνελήφθη την Τετάρτη στην Τρίπολη.
Ο γιος του, ο Σαλμάν, φέρεται ότι διέπραξε την επίθεση στο Μάντσεστερ όπου σκοτώθηκαν 22 άνθρωποι και τραυματίστηκαν δεκάδες το βράδυ της Δευτέρας. Την ευθύνη για την επίθεση αυτή ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος.
Καθώς ήταν καταζητούμενος από το καθεστώς του Καντάφι, όπως εξάλλου και άλλα μέλη της Gicl, ο Ραμαντάν Αμπέντι αναζήτησε καταφύγιο στη Βρετανία. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 2011, όταν ξέσπασε η εξέγερση, για να πολεμήσει στο πλευρό των ανταρτών εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων. Μετά την ανατροπή του Καντάφι είχε αναλάβει μια υπεύθυνη θέση στην Αστυνομική Διεύθυνση της Τρίπολης, πρόσθεσε ο Μπεν Σάλεμ που όμως δεν ήταν σε θέση να διευκρινίσει αν διατηρούσε ακόμη το αξίωμά του.
"Η έρευνα συνεχίζεται. Ανακρίνεται ακόμη από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Δεν μπορώ να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες", κατέληξε.
Η Gicl ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο Αφγανιστάν από Λίβυους που ήθελαν να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς οι οποίοι παρέμειναν στη χώρα αυτή μετά την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων. Μόλις το 1995 όμως ανακοινώθηκε επίσημα η ίδρυσή της με μοναδικό σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος του Καντάφι. Αφού απέτρεψαν μια απόπειρα δολοφονίας του Μουάμαρ Καντάφι, οι υπηρεσίες ασφαλείας εξαπέλυσαν ανελέητο κυνηγητό εναντίον της οργάνωσης αυτής. Ο επικεφαλής της, ο Αμπντελχακίμ Μπελχάτζ, συνελήφθη από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και παραδόθηκε στην Τρίπολη το 2004.
Ο Καντάφι απελευθέρωσε τον Μπελχάτζ λίγους μήνες πριν από την εξέγερση του 2011. Μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη της οργάνωσής του ο Μπελχάτζ πολέμησε στο πλευρό των ανταρτών και στη συνέχεια έγινε στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης. Παραιτήθηκε όμως από τη θέση του για να ιδρύσει το κόμμα Αλ Ουατάν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
