Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 28/5

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

«Δεν βλέπω μια Ευρώπη αλληλεγγύης, αλλά την Ευρώπη της εκμετάλλευσης»



ΑΘΗΝΑ.-Ελένη Μαχαίρα

Για την «Ευρώπη της εκμετάλλευσης» έκανε λόγο ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Επωνύμως» της ΕΡΤ1 και τον Βασίλη Ταλαμάγκα. Μάλιστα, τόνισε χαρακτηριστικά: «Δεν βλέπω σήμερα μια Ευρώπη αλληλεγγύης, αλλά βλέπω κάθε μέρα περισσότερο και φανερότερα την Ευρώπη της εκμετάλλευσης» και συνέστησε ότι «θα πρέπει οι βάσεις αυτής της Ευρώπης να ξαναπάνε από το σημείο της αφετηρίας, από εκεί που ξεκίνησε, με τις ίδιες σκέψεις και τον ίδιο σκοπό». Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν παρέλειψε να σχολιάσει το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ, για το οποίο εξέφρασε τον αποτροπιασμό του και καταδίκασε την επίθεση με την επισήμανση ότι «η τρομοκρατία είναι μια από τις χειρότερες επιπτώσεις του πολέμου». Ωστόσο, τόνισε πως «πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά, ποιοι είναι αυτοί που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν τρομοκράτες». Ακολούθως, αναφέρθηκε στις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας, για να σημειώσει ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να μιλάει με όλους τους ανθρώπους και με όσους είναι υπεύθυνοι για την Πολιτεία, διότι «Η Εκκλησία δεν είναι κόμμα» και επομένως «είναι αναγκαία η συνεργασία». Σε αυτό το σημείο του λόγου του, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μίλησε και για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και υπογράμμισε ότι «χωρίς στήριξη οικονομική δεν μπορεί να γίνει το πνευματικό έργο όπως απαιτεί η εποχή μας». Γνωστοποίησε, μάλιστα, πως έχει καταθέσει πρόταση για την αξιοποίησή της προς όφελος του λαού και διατύπωσε με έμφαση ότι «Η Εκκλησία πρέπει να είναι ελεύθερη και οικονομικώς ανεξάρτητη». Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε στη σχέση του με τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου και η τοποθέτησή του ήταν ότι με τον παρόντα υπουργό Παιδείας έχει επικοινωνία. «Είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να συζητήσεις», είπε, ενώ σε αναφορά που έκανε εν συνεχεία στο μάθημα των Θρησκευτικών σημείωσε πως «Τα πράγματα μέχρι τώρα έχουν δείξει μια καλή πορεία», αρκεί να υπάρχει συνεργασία. Καταληκτικά και εν σχέσει με το Προσφυγικό, ο αρχιεπίσκοπος επανέλαβε ότι «Εμείς βλέπουμε τους πρόσφυγες σαν ανθρώπους που έχουν ανάγκη» και εξέφρασε την άποψη ότι ο προορισμός τους θα πρέπει να είναι η πατρίδα τους. Πάντως, πρόσθεσε εμφατικά πως στο μέλλον θα πρέπει να αναρωτηθούμε «Μήπως και οι πρόσφυγες έγιναν ένα κομμάτι εκμετάλλευσης του ανθρώπου».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία