 |
|
|  Δευτέρα 29/5
Επιστήμη – Υγεία και Ψυχολογία
Επιτέλους μια παρηγοριά για τους εργένηδες. Νέα έρευνα αμφισβητεί ότι ο γάμος είναι «συνταγή» για καλύτερη υγεία
Πανεπιστήμιο 'Αμστερνταμ/Ολλανδία.-
Μια κάποια δικαίωση θα νιώσουν οι εκ πεποιθήσεως εργένηδες, στο άκουσμα της είδησης ότι μια νέα ολλανδο-ελβετική έρευνα θέτει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη επιστημονική αντίληψη ότι ο γάμος συνήθως βελτιώνει την υγεία των παντρεμένων και τους χαρίζει περισσότερα χρόνια ζωής.
Η νέα μελέτη, με τίτλο «Η διφορούμενη σχέση μεταξύ γάμου και υγείας», αμφισβητεί τον ισχυρισμό ότι αν κανείς παντρευτεί, αποκτά ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την υγεία του.
Ο καθηγητής κοινωνιολογίας Ματίς Καλμίν του Πανεπιστημίου του 'Αμστερνταμ, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Social Forces", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ανέλυσε δεδομένα από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα άνω των 11.000 ελβετών ενηλίκων για μία μεγάλη περίοδο 16 ετών.
Κάθε χρόνο οι συμμετέχοντες, παντρεμένοι και μη, απαντούσαν σε ερωτήματα σχετικά με την υγεία τους, καθώς και για το βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή τους. Η νέα μελέτη δεν βρήκε ούτε ότι οι παντρεμένοι έχουν πιο γερή υγεία σε σχέση με τους ανύπαντρους, ούτε ότι η υγεία τους γίνεται σταδιακά καλύτερη, όσα περισσότερα χρόνια διαρκεί ο γάμος τους.
Αντίθετα, η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι οι άνθρωποι που παντρεύτηκαν, ανέφεραν ελαφρώς χειρότερη υγεία σε σχέση με την περίοδο που ήσαν μόνοι τους. Με το πέρασμα των χρόνων στο γάμο τους, η υγεία τους όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά μάλλον εμφάνισε τάσεις επιδείνωσης. Οι άνθρωποι δεν φάνηκε να αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά ή λιγότερο σοβαρά μετά το γάμο τους.
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι αμέσως μετά το γάμο οι παντρεμένοι δήλωναν ελαφρώς πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους από ό,τι πριν το γάμο. Όμως σταδιακά αυτή η μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση άρχισε να «εξατμίζεται», αν και με αργό ρυθμό.
Από την άλλη, η μελέτη δείχνει ότι όσοι χωρίζουν, αισθάνονται σημαντικά μικρότερη ικανοποίηση από ό,τι πριν το διαζύγιο. Οι αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω στην ικανοποίηση από τη ζωή είναι τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερες από τις θετικές επιπτώσεις που έχει ο γάμος στην ψυχολογία του ζευγαριού. Όμως, όσο περνάει ο χρόνος μετά το διαζύγιο, οι πρώην παντρεμένοι δείχνουν συνήθως ικανοποιητική προσαρμογή στη νέα ζωή τους.
Σύμφωνα με τον Καλμίν, το βασικό συμπέρασμα είναι πως «ο γάμος συνδέεται μάλλον με μια πιο θετική αξιολόγηση της ζωής κάποιου, παρά με καλύτερη υγεία».
Μια προηγούμενη μελέτη του 2012, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό κοινωνικής ψυχολογίας "Journal of Personality and Social Psychology", είχε συμπεράνει ότι οι νιόπαντροι περνάνε μια περίοδο μεγαλύτερης χαράς και ευτυχίας στη ζωή τους. Όμως συχνά αυτή η μεγαλύτερη ικανοποίηση σταδιακά εξαφανίζεται, εωσότου τελικά οι περισσότεροι παντρεμένοι νιώσουν λίγο-πολύ τόσο ικανοποιημένοι -ή τόσο ανικανοποίητοι- από τη ζωή τους, όσο ένιωθαν και όταν ήσαν μόνοι τους.
Από την άλλη, δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι υπάρχουν ουκ ολίγες έρευνες που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι παντρεμένοι υπερτερούν έναντι των εργένηδων τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία σε βάθος χρόνου. Η νέα έρευνα πάντως έρχεται να παρηγορήσει τους εργένηδες ότι όχι μόνο τα πράγματα δεν είναι κατ' ανάγκη πιο άσχημα γι' αυτούς, αλλά μπορεί να είναι και καλύτερα. Ίσως ο συγγραφέας της νέας μελέτης είναι φανατικός εργένης...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
