 |
|
|  Tρίτη 30/5
ΠΑΟΚ
Κάθειρξη έξι ετών στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΟΚ, Γιάννη Γούμενο, για υπεξαίρεση από τα ταμεία της ΠΑΕ!!
Θεσσαλονίκη
Σε κάθειρξη έξι ετών καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης ο πρώην πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Γιάννης Γούμενος, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για υπεξαίρεση από τα «ασπρόμαυρα» ταμεία, το ύψος της οποίας ανέρχεται συνολικά σε 892.000 ευρώ.
Το ταμειακό έλλειμμα αφορά το διάστημα που ο Γ. Γούμενος βρισκόταν στο «τιμόνι» του «Δικεφάλου του Βορρά», ενώ αποκαλύφθηκε ύστερα από έλεγχο που διενήργησε το ΣΔΟΕ, όταν τα ηνία της ΠΑΕ ανέλαβε η διοίκηση πρωτοδικείου, υπό τους Νίκο Βεζυρτζή και Λάκη Οικονομίδη.
Το δικαστήριο αναγνώρισε στον κατηγορούμενο επιχειρηματία το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς και αποφάσισε η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, με συνέπεια να αφεθεί ελεύθερος μέχρι την εξέταση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Στην απολογία του αρνήθηκε την κατηγορία, ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο για λογιστικό έλλειμμα, ενώ τόνισε ότι ο ίδιος όχι μόνο δεν έκλεψε λεφτά από την ΠΑΕ, αλλά, αντίθετα, έβαλε από την τσέπη του. Όπως ανέφερε, τα χρήματα δεν υπήρχαν στο ταμείο διότι καλύφθηκαν υποχρεώσεις με πληρωμές χωρίς παραστατικά.
Τον ισχυρισμό περί πληρωμών χωρίς αποδείξεις επιβεβαίωσε ο επί σειρά ετών λογιστής της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ο οποίος, καταθέτοντας από το βήμα του μάρτυρα, έκανε λόγο για «μαύρες πληρωμές». «Ο ΠΑΟΚ είχε πολλές μαύρες πληρωμές σε ποδοσφαιριστές, μάνατζερ, υπαλλήλους» σημείωσε.
Η παραπάνω υπόθεση δεν ήταν πρώτη που έφερε τον πρώην ισχυρό άνδρα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ αντιμέτωπο με τη Δικαιοσύνη. Προηγήθηκαν και άλλες καταδίκες που συνδέονταν με την προεδρική θητεία του στον «Δικέφαλο του Βορρά». Πιο πρόσφατη ήταν η ποινή της τριετούς φυλάκισης, με αναστολή, που του επέβαλε το εφετείο, τον Σεπτέμβριο του 2014, για μη καταβολή χρεών ύψους 13 εκατ. ευρώ της ΠΑΕ προς το Δημόσιο. Ο ίδιος, τότε απολογούμενος, είχε πει ότι η ενασχόλησή του με τον ΠΑΟΚ τον κατέστρεψε οικονομικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
