 |
|
|  Πέμπτη 1/6
ΣΥΡΙΑ
Το πρώτο νοσοκομείο που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια σώζει ανθρώπινες ζωές στην σπαρασσόμενη απο τον εμφύλιο Συρία,όπου εχουν καταστραφεί σχεδόν όλες οι υποδομές
Thomson Reuters Foundation.
Έπειτα από μήνες δοκιμών, το πρώτο νοσοκομείο στην Συρία που λειτουργεί αξιοποιώντας την ηλιακή ενέργεια είναι γεγονός. Το νοσοκομείο, στη βόρεια Συρία, σε μια περιοχή υπό τον έλεγχο των δυνάμεων των ανταρτών, θα έχει αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος έπειτα από την εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών, με τους υπεύθυνους του έργου να ελπίζουν ότι η πρακτική μπορεί να επεκταθεί και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας.
Με την πλειονότητα των εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να έχει βομβαρδιστεί ή καταστραφεί μετά από έξι χρόνια πολέμου, οι ζημιές που έχει υποστεί το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας προκαλούν συχνές διακοπές ηλεκτροδότησης σε νοσοκομεία, οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες για τους νοσηλευόμενους. Παράλληλα, τα νοσοκομεία που βασίζονται σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με βάση το πετρέλαιο αντιμετωπίζουν προβλήματα έλλειψης καυσίμων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει χαρακτηρίσει την Συρία το πλέον επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για το ιατρικό προσωπικό. Μόνο τον περασμένο μήνα, βομβαρδισμοί έπληξαν επτά νοσοκομεία και κλινικές στην επαρχία Ιντλίμπ.
«Όταν άκουσα την ιδέα για πρώτη φορά (το 2014), σκέφτηκα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τρελοί, ζουν υπό καθημερινούς βομβαρδισμούς και μιλούν περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο διευθυντής του ελβετικού τμήματος της Ένωσης Οργανώσεων Παροχής Βοήθειας και Ιατρικής Φροντίδας (UOSSM) , Σαντί Αλχαχαντέχ.
«Αλλά (. . .) αυτό επιτρέπει σε όλες τις ευαίσθητες υπηρεσίες του νοσοκομείου να συνεχίσουν την λειτουργία τους αν σημειωθεί κάποιος βομβαρδισμός κοντά στο νοσοκομείο ή υπάρξουν διακοπές της ηλεκτροδότησης», πρόσθεσε.
Η UOSSM εξέφρασε την ελπίδα ότι η δημιουργία του πρώτου νοσοκομείου στη Συρία που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια θα σώσει ανθρώπινες ζωές.
«Το να βρίσκονται αυτά τα νοσοκομεία σε λειτουργία είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για πολλούς ανθρώπους στην χώρα», τόνισε ο Τάρεκ Μακντίσι, υπεύθυνος σχεδιασμού της UOSSM σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο Thomson Reuters Foundation.
Η UOSSM, με έδρα την Γαλλία, ξεκίνησε την πρωτοβουλία «Ηλιακή Συρία» με στόχο τα νοσοκομεία να βασίζονται λιγότερο σε ντιζελογεννήτριες, οι οποίες είναι δαπανηρές και αναξιόπιστες, σύμφωνα με τον οργανισμό.
Το νοσοκομείο - το όνομα και η τοποθεσία του οποίου δεν γνωστοποιήθηκαν για λόγους ασφαλείας – θα λειτουργεί με συνδυασμό ηλεκτρικής ενέργειας από ντιζελογεννήτριες και 480 φωτοβολταϊκών πάνελ, η εγκατάσταση των οποίων ξεκίνησε τον Δεκέμβριο και βρίσκονται κοντά στο νοσοκομείο.
Σύμφωνα με την UOSSM, η εγκατάσταση θα επιτρέψει στο νοσοκομείο να εξοικονομεί 7.000 λίτρα ντίζελ κάθε μήνα, ή περίπου το 20 - 30% του κόστους για ενέργεια.
Περίπου 700 με 800 ασθενείς θα ωφεληθούν.
Ο Μακντίσι δήλωσε πως ο στόχος είναι πέντε ακόμη ιατρικές εγκαταστάσεις στην Συρία να έχουν το ίδιο σύστημα έως το τέλος της άνοιξης του 2018. Η οργάνωση επιδιώκει τώρα να συγκεντρώσει περίπου 1,5 εκατ. δολάρια, από θεσμούς, ιδρύματα, κυβερνητικές υπηρεσίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις, για την υλοποίηση του σχεδίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
