Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 2/6

ΙΡΑΚ

Η Νάντια Μουράντ επέστρεψε για πρώτη φορά στο χωριό της μετά τη σφαγή των Γιαζίντι από τους τζιχαντιστές



Κότσο, Ιράκ

Η Νάντια Μουράντ, μια από τις γνωστότερες ακτιβίστριες των Γιαζίντι που είχε κρατηθεί αιχμάλωτη από το Ισλαμικό Κράτος, επέστρεψε στο σπίτι της στο Κότσο, για πρώτη φορά αφότου έπεσε στα χέρια των τζιχαντιστών και πουλήθηκε ως σκλάβα του σεξ, πριν από τρία χρόνια. Με δάκρυα στα μάτια, η 24χρονη Μουράντ ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα να βοηθήσει για να απελευθερωθούν και άλλες γυναίκες της θρησκευτικής μειονότητας που παραμένουν όμηροι των τζιχαντιστών. Η Νάντια αιχμαλωτίστηκε στο Κότσο, κοντά στο Σιντζάρ του Ιράκ, μια περιοχή όπου κατοικούσαν περίπου 400.000 Γιαζίντι. Μεταφέρθηκε στη Μοσούλη όπου την βασάνισαν και την βίασαν κατ' επανάληψη. Δραπέτευσε τρεις μήνες αργότερα, κατάφερε να φτάσει σε έναν προσφυγικό καταυλισμό και από εκεί στη Γερμανία. Η Μουράντ δεν δίστασε να μιλήσει δημόσια για το δράμα των γυναικών Γιαζίντι, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Για τη δράση της, ήταν υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης και ορίστηκε πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ. Επιστρέφοντας για πρώτη φορά στο χωριό της μετά την απαγωγή της, το 2014, έβαλε τα κλάματα όταν είδε το παλιό της σχολείο. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα το σχολείο βρισκόταν στα χέρια των τζιχαντιστών. Εκεί, οι άνδρες του Ισλαμικού Κράτους είχαν συγκεντρώσει πριν από τρία χρόνια τους κατοίκους του χωριού: έστειλαν τα παιδιά σε στρατόπεδα εκπαίδευσης, σκότωσαν τους άνδρες και πούλησαν τις γυναίκες και τα κορίτσια για σκλάβες. Υπολογίζεται ότι συνολικά 3.500 γυναίκες έγιναν σκλάβες των τζιχαντιστών. "Ελπίζαμε ότι θα ακολουθούσαμε τη μοίρα των ανδρών, ότι θα μας σκότωναν. Αντί γι' αυτό Ευρωπαίο, Σαουδάραβες, Τυνήσιοι και άλλοι μαχητές ήρθαν και μας βίασαν και μας πούλησαν", είπε η Νάντια Μουράντ στο Thomson Reuters Foundation. Στο Κότσο έχουν βρεθεί επτά ομαδικοί τάφοι και η Μουράντ ζήτησε να γίνει εκταφή των πτωμάτων. "Ξεκινήστε μια έρευνα για αυτούς που έχασαν τα πάντα, τους γονείς τους, τους ανθρώπους που δεν μπορούν να επιστρέψουν στα χωριά τους", συνέχισε, κατηγορώντας τη διεθνή κοινότητα ότι δεν έχει ανταποκριθεί στις ευθύνες της και δεν έχει απελευθερώσει τις αιχμάλωτες γυναίκες. Στο παρελθόν η Μουράντ είχε ζητήσει να αναγνωριστεί ως γενοκτονία η σφαγή των Γιαζίντι. Επισκέφθηκε το χωριό της συνοδευόμενη από την αδελφή της και περιστοιχισμένη από Γιαζίντι μαχητές. Ανέβηκε μάλιστα στην ταράτσα του σχολείου για να μιλήσει στο πλήθος. Πολλοί συγχωριανοί της έκλαιγαν ακούγοντάς την και ευχαρίστησαν τις δυνάμεις που μάχονται για την απελευθέρωση της περιοχής τους. Η αδελφή της Νάντιας, η 30χρονη Χαϊρίγια, κρατήθηκε επίσης ως σκλάβα επί πέντε μήνες πριν καταφέρει να δραπετεύσει. Όπως είπε, δεν φανταζόταν ότι κάποια μέρα θα κατάφερνε να επιστρέψει στο σπίτι της. Μια ανιψιά τους παραμένει μέχρι και σήμερα αιχμάλωτη των τζιχαντιστών. Η επίσκεψη των αδελφών, υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, κατέστη δυνατή αφού παραστρατιωτικές δυνάμεις που πρόσκεινται στο Ιράν και μάχονται στο πλευρό των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων κατάφεραν να φτάσουν στα σύνορα με τη Συρία, για πρώτη φορά, απελευθερώνοντας τα χωριά των Γιαζίντι από το Ισλαμικό Κράτος.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία