 |
|
|  Σάββατο 3/6
ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Ο 38χρονος Λίο Βαράντκαρ, νέος ηγέτης της κεντροδεξιάς και προσεχώς νέος πρωθυπουργός-Eιναι γιός Ινδού μετανάστη και αποκάλυψε, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξή του, ότι είναι ομοφυλόφιλος
Δουβλίνο
Το κυβερνών, κεντροδεξιό κόμμα της Ιρλανδίας Φίνε Γκέιλ εξέλεξε νέο ηγέτη του τον Λίο Βαράντκαρ, έναν 38χρονο πολιτικό, γιο ενός Ινδού μετανάστη, ο οποίος θα διαδεχτεί στην πρωθυπουργία τον Έντα Κένι.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Βαράντκαρ εξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία, συγκεντρώνοντας ποσοστό 60% στις εσωκομματικές εκλογές όπου μοναδικός αντίπαλός του ήταν ο υπουργός Στέγασης Σάιμον Κόβενι.
Ο Βαράντκαρ, που αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος πριν από δύο χρόνια, αναμένεται ότι θα αναλάβει και την πρωθυπουργία όταν συγκληθεί και πάλι το κοινοβούλιο, στις 12 Ιουνίου. Θα γίνει έτσι ο πρώτος ομοφυλόφιλος πρωθυπουργός της συντηρητικής, καθολικής χώρας και ο νεότερος πολιτικός που έχει αναλάβει ποτέ το αξίωμα αυτό.
Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Λίο Βαράντκαρ στη θέση του Κένι μαρτυρά τις βαθιές κοινωνικές αλλαγές στην Ιρλανδία τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Γιος ενός Ινδού μετανάστη και μιας Ιρλανδέζας, σπούδασε ιατρική και το 2015 έγινε ο πρώτος υπουργός ιρλανδικής κυβέρνησης που αποκάλυψε, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξή του, ότι είναι ομοφυλόφιλος. Μια "επανάσταση" για μια χώρα όπου η άμβλωση παραμένει παράνομη, όπου η ομοφυλοφιλία αποκοινικοποιήθηκε μόλις το 1993 και το διαζύγιο νομιμοποιήθηκε δύο χρόνια αργότερα.
Ο ίδιος πάντως αρνείται να δεχτεί τον ρόλο του "πρωτοπόρου" σε οποιονδήποτε τομέα. "Δεν είμαι ένας πολιτικός μισο-Ινδός ή γκέι ή γιατρός. Αυτές είναι απλώς κάποιες από τις πλευρές που με κάνουν αυτό που είμαι. Αλλά κανένας από αυτούς τους όρους δεν με καθορίζει", εξήγησε.
Ο πατέρας του Βαράνκταρ ήταν επίσης γιατρός, γεννημένος στη Βομβάη ενώ η μητέρα του είναι νοσοκόμα. Έχει δύο μεγαλύτερες αδελφές και μεγάλωσε στο Δουβλίνο. Σπούδασε ιατρική αλλά κόλλησε πολύ γρήγορα το μικρόβιο της πολιτικής: στα 25 του εξελέγη δημοτικός σύμβουλος ενώ το 2007 εξελέγη στο κοινοβούλιο. Το 2011 μπήκε στην κυβέρνηση και υπηρέτησε στα υπουργεία Μεταφορών, Τουρισμού και Αθλητισμού, Υγείας και τέλος Κοινωνικής Πρόνοιας.
Το 2015 στην προεκλογική εκστρατεία του τάχθηκε υπέρ του γάμου μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου και της χαλάρωσης του νόμου που απαγορεύει τις αμβλώσεις όμως ταυτόχρονα υπερασπίστηκε τα μέτρα λιτότητας που είχε επιβάλει η κυβέρνηση. Ως πρωθυπουργός, δεν αναμένεται να παρεκλίνει από αυτήν την πολιτική λιτότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
