Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σάββατο 3/6

ΧΙΛΗ

Ποινές φυλάκισης και κάθειρξης σε πάνω από 100 στελέχη της ασφάλειας επί των ημερών της στρατιωτικής δικτατορίας



Σαντιάγο

Χιλιανός δικαστής επέβαλε ποινές φυλάκισης σε πάνω από 100 πρώην στελέχη της ασφάλειας επί των ημερών της στρατιωτικής δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-1990), σε μια από τις μαζικότερες καταδίκες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την περίοδο εκείνη. Ο δικαστής Ερνάν Κριστόσο καταδίκασε 106 πρώην πράκτορες της DINA, της υπηρεσίας ασφαλείας του Πινοτσέτ, για την απαγωγή και τη δολοφονία 16 ανθρώπων στο πλαίσιο της λεγόμενης «Επιχείρησης Κολόμπο», τα πρώτα χρόνια της στρατιωτικής χούντας στη Χιλή. Ο δικαστής αποφάνθηκε ότι οι 16 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν, μέλη και υποστηρικτές του σοσιαλιστικού κόμματος, είχαν συλληφθεί από τους πράκτορες της Εθνικής Διεύθυνσης Πληροφοριών (DINA) το 1974 και το 1975 στο Σαντιάγο. Μεταφέρθηκαν σε κέντρα κράτησης όπου γίνονταν βασανιστήρια σε προάστια της πρωτεύουσας και δεν τους ξαναείδε ποτέ κανείς ζωντανούς. Την εποχή εκείνη το καθεστώς δικαιολογούσε τις εξαφανίσεις ισχυριζόμενο ότι τα θύματα είχαν φύγει μυστικά από τη χώρα. Αργότερα υποστήριξε ότι τα θύματα σκοτώθηκαν εξαιτίας εσωτερικών συγκρούσεων στις αντιδικτατορικές οργανώσεις. Ο Πινοτσέτ ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του σοσιαλιστή προέδρου Σαλβαδόρ Αγιέντε την 11η Σεπτεμβρίου 1973. Η διαβόητη ασφάλεια του στρατιωτικού καθεστώτος του συνεργάστηκε με τις δικτατορίες της Αργεντινής, της Βραζιλίας και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο της συντονισμένης «Επιχείρησης Κόνδορας». Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος του Πινοτσέτ υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν στη Χιλή, ενώ χιλιάδες άλλοι πολίτες—ανάμεσά τους και η σημερινή πρόεδρος Μισέλ Μπατσελέτ—βασανίστηκαν ή εξορίστηκαν. Οι 106 πρώην πράκτορες της DINA καταδικάστηκαν σε ποινές που κυμαίνονται από τις 541 ημέρες φυλάκισης έως και τα 20 έτη κάθειρξης. Πολλοί από αυτούς ήδη εκτίουν ποινές για άλλες υποθέσεις. Το δικαστήριο διέταξε εξάλλου το κράτος να δώσει αποζημιώσεις 5 δισεκατομμυρίων πέσος Χιλής (7,5 δισεκ. δολαρίων) στις οικογένειες των νεκρών. Η απόδοση δικαιοσύνης για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν επί των ημερών του στρατιωτικού καθεστώτος στη Χιλή αποδείχθηκε αργή και δύσκολη διαδικασία , πάντως πρωτοβουλίες δικαστών και η αλλαγή της στάσης της κυβέρνησης οδήγησαν σε αύξηση των καταδικαστικών αποφάσεων τα τελευταία χρόνια.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία