 |
|
|  Δευτέρα 5/6
ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
"Μην φοβάστε!" το μήνυμα της 9χρονης Σκάρλετ που έζησε τον τρόμο την 22α Μαϊου -Ο Τζάστιν Μπίμπερ, η Κέιτι Πέρι, οι Coldplay, ο Ρόμπι Ουίλιαμς, η Μάιλι Σάιρους, οι Take That, ο Usher, οι Black Eyed Peas ήταν μεταξύ των διάσημων του πενταγράμμου που συμμετείχαν στη συναυλία μαζί με την Αριάνα Γκράντε και με σύνθημα "One love Manchester"
Γαλλικό Πρακτορείο
«Έχω ένα μήνυμα για όλο τον κόσμο: μη φοβάστε!» είπε η Σκάρλετ, ηλικίας 9 ετών. Πριν από δύο εβδομάδες η μικρή έζησε τον τρόμο στη συναυλία της Αριάνας Γκράντε. Σήμερα επέστρεψε για να χειροκροτήσει το είδωλό της σε μια μεγαλειώδη συναυλία στη μνήμη των θυμάτων της επίθεσης.
Μαζί με τη μητέρα της, την θεία της και την ξαδέλφη της, η μικρή βρισκόταν στο Μάντσεστερ Αρένα την 22α Μαΐου όταν ο βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος στην είσοδο του συναυλιακού χώρου, με αποτέλεσμα να σκοτώσει 22 ανθρώπους, μεταξύ αυτών 7 ανήλικα παιδιά, και να τραυματίσει περισσότερους από 100 ανθρώπους.
Και οι τέσσερις επέστρεψαν για να ζήσουν από κοντά αυτή τη συναυλία μαζί με άλλους 50.000 ανθρώπους, προκειμένου «να πιστέψουν και πάλι» στην ζωή, εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η μητέρα του κοριτσιού, η Ρέιτσελ ηλικίας 32 ετών.
«Η επιλογή που είχαμε ήταν να έρθουμε εδώ ή να παραμείνουμε κλεισμένες στο σπίτι μας, μέσα στον φόβο. Οι παππούδες μας επέζησαν από δύο παγκόσμιους πολέμους για να μπορούμε εμείς να ζούμε ειρηνικά και να αυτό το βλέπουμε ξανά. Δεν πρέπει όμως να γίνεται έτσι. Πρέπει η κυβέρνηση να κάνει κάτι, ιδίως έπειτα από τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Λονδίνο» σημείωσε η νεαρή γυναίκα, αναφερόμενη στην επίθεση το Σάββατο το βράδυ με 7 νεκρούς που συγκλόνισε τη Βρετανία και τη διεθνή κοινότητα.
«Θέλω να πω σε όλο τον κόσμο: μην φοβάστε!» είπε κατόπιν η μικρή Σκάρλετ φωνάζοντας με όλη της τη δύναμη.
«Αυτή η συναυλία γίνεται και για την Αριάνα διότι δεν ήταν λάθος της τα όσα συνέβησαν».
Ο Τζάστιν Μπίμπερ, η Κέιτι Πέρι, οι Coldplay, ο Ρόμπι Ουίλιαμς, η Μάιλι Σάιρους, οι Take That, ο Usher, οι Black Eyed Peas ήταν μεταξύ των διάσημων του πενταγράμμου που συμμετέχουν στη συναυλία μαζί με την Αριάνα Γκράντε και με σύνθημα "One love Manchester".
Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν ελάχιστα λεπτά αφότου βγήκαν προς πώληση.
Μετά την επίθεση στο Λονδίνο οι διοργανωτές αποφάσισαν να μην ακυρώσουν τη συναυλία και ουρές σχηματίστηκαν περιμετρικά του σταδίου του Μάντσεστερ από τους χιλιάδες ανθρώπους που είχαν προμηθευτεί το εισιτήριο, πολλές ώρες προτού ανοίξουν οι πόρτες.
Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια και πάνοπλοι αστυνομικοί είχαν αναπτυχθεί για την προστασία των θεατών.
Στο πλήθος βρίσκονταν πολλοί έφηβοι, που φορούσαν βραχιολάκια με την φράση "we stand together" (είμαστε ενωμένοι).
«Τίποτα δεν θα μας νικήσει, βρισκόμαστε εδώ για να εκφράσουμε την στήριξή μας στο Μάντσεστερ και την χώρα μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς φόβο» δήλωσε η 39χρονη Μίριαμ Φλέτσερ.
Μεταξύ των θεατών, πολλοί ήταν εκείνοι που έζησαν τον τρόμο την 22α Μαίου. Κάποιοι ήρθαν στη συναυλία παρά τα εμφανή τραύματά τους, με τη βοήθεια αναπηρικών αμαξιδίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
