 |
|
|  Tετάρτη 14/6
ΟΙ ΗΠΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ
«Δεν κερδίζουμε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν» ,δήλωσε ο υπουργός Άμυνας Μάτις
Reuters-AFP
«Δεν κερδίζουμε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν», δήλωσε στο Κογκρέσο ο υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις, σημειώνοντας ότι χαράσσει μια νέα στρατηγική και πρόκειται να ενημερώσει τους βουλευτές περίπου στα μέσα Ιουλίου, όποτε και αναμένεται να καλέσει για την αποστολή χιλιάδων ακόμη αμερικανικών στρατιωτών.
Παρά τα 16 χρόνια έπειτα από την έναρξη της πολεμικής επέμβασης των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στο Αφγανιστάν οι εκτιμήσεις των ΗΠΑ περιγράφουν μια ζοφερή κατάσταση στον πόλεμο μεταξύ των Ταλιμπάν και των στρατευμάτων της αφγανικής κυβέρνησης -που έχουν την στήριξη των ΗΠΑ-, με αμερικανούς διοικητές να κάνουν λόγο για «αδιέξοδο».
«Δεν κερδίζουμε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν αυτή την στιγμή. Θα το διορθώσουμε αυτό το συντομότερο δυνατό», τόνισε ο Μάτις καταθέτοντας ενώπιον των μελών της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας.
«Οι Ταλιμπάν είχαν μια καλή χρονιά πέρσι, προσπαθούν να έχουν ακόμη μία φέτος... Αυτή την στιγμή πιστεύω ότι ο εχθρός προοδεύει», πρόσθεσε ο Μάτις.
Με βάση στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα ο ειδικός γενικός επιθεωρητής των ΗΠΑ για την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, ο Αμερικανικός στρατός έως τις 20 Φεβρουαρίου ήλεγχε ή ασκούσε επιρροή σε μόλις το 59,7% των 407 επαρχιών του Αφγανιστάν, μια έκταση μειωμένη κατά 11% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2016.
Τουλάχιστον 150 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην Καμπούλ τον περασμένο μήνα σε μια επίθεση με φορτηγό-βόμβα, την πλέον αιματηρή στην αφγανική πρωτεύουσα έπειτα από την εκδίωξη των Ταλιμπάν το 2001.
Όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς στα τέλη Απριλίου, η αμερικανική κυβέρνηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ επανεξετάζει την κατάσταση στο Αφγανιστάν και οι συζητήσεις αφορούν την αποστολή 3.000 ως 5.000 αμερικανικών και συμμαχικών στρατιωτών στην αφγανική επικράτεια.
Μεταξύ άλλων συζητείται να δοθεί περισσότερη εξουσία στις χερσαίες δυνάμεις και να επιτραπεί να λαμβάνουν περισσότερη επιθετική δράση ενάντια στους μαχητές των Ταλιμπάν.
Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέιν, πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας, άσκησε πίεση στον Μάτις για την επιδεινούμενη κατάσταση, τονίζοντας ότι είναι επείγουσα η ανάγκη οι ΗΠΑ «να αλλάξουν στρατηγική και να αυξήσουν τους πόρους, προκειμένου να ανατρέψουμε την κατάσταση».
«Αναγνωρίζουμε την επείγουσα ανάγκη», απάντησε ο Αμερικανός υπουργός.
Κάποιοι Αμερικανοί αξιωματούχοι αμφισβήτησαν το όφελος της αποστολής περισσότερων στρατευμάτων, καθώς ο οποιοσδήποτε -πολιτικά αποδεκτός- αριθμός αυτών δεν θα είναι αρκετός για την ανατροπή της κατάστασης και πολύ μικρότερος για την δημιουργία σταθερότητας και ασφάλειας.
Από το 2001, όταν και ξεκίνησε ο πόλεμος, έως σήμερα, περισσότεροι από 2.300 Αμερικανοί έχουν σκοτωθεί και τουλάχιστον 17.000 έχουν τραυματιστεί.
Το Σάββατο, τρεις Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν όταν ένας Αφγανός στρατιώτες άνοιξε πυρ εναντίον τους στο ανατολικό Αφγανιστάν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
