 |
|
|  Παρασκευή 16/6
Συνέβη και αυτό...
Έγινε πατέρας στα 16 του και ξεγέννησε ο ίδιος την 31χρονη γυναίκα του
Hartlepool Mail
Ο 18χρονος, σήμερα, Jack Fucile, από το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν μόλις 16 ετών όταν γνώρισε μέσω διαδικτύου την μεγαλύτερη σε ηλικία φίλη του, Kathleen Martin, και μέσα σε λίγο διάστημα την άφησε έγκυο.
Το ζευγάρι, που έχει 14 χρόνια διαφορά ηλικίας, γνωρίστηκε και άρχισε να μιλά μέσω Facebook με τα μέλη της οικογένειας τους να παθαίνουν σοκ όταν ανακοίνωσαν επτά μήνες αργότερα ότι περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Τώρα, αφού έφεραν στο κόσμο το παιδί τους, αποφάσισαν να μιλήσουν ανοιχτά για την ιστορία τους και να απαντήσουν στους επικριτές τους επιμένοντας ότι είναι ακριβώς όπως οποιαδήποτε άλλη οικογένεια.
Όπως λέει, η 33χρονη πλέον Kathleen, ο 16χρονος ήταν ανέκαθεν έτοιμος να γίνει πατέρας παρά το γεγονός ότι πολλοί τον θεωρούν ακόμη παιδί. Η ίδια έχει ακόμη δύο παιδιά ηλικίας 13 και πέντε ετών και το τρίτο της μωρό ήρθε στον κόσμο τον περασμένο Αύγουστο. Ο Jack, ο οποίος σήμερα δουλεύει ως πωλητής αυτοκινήτων, εγκατέλειψε το σχολείο μόλις γνώρισε τη σύντροφό του και δήλωσε στη Hartlepool Mail: «Στην αρχή, όταν έμαθα για την εγκυμοσύνη, φοβήθηκα, αλλά μόλις το ξεπέρασα συνέχισα τη ζωή μου με τα νέα δεδομένα».
Το ζευγάρι μοιράζεται την ιστορία του , με την γυναίκα να αποκαλύπτει ότι ουσιαστικά ο 16χρονος τότε έφηβος ξεγέννησε την γυναίκα του καθώς έσπασαν τα νερά πριν προλάβει να φτάσει στο νοσοκομείο. Η Kathleen ανέφερε σχετικά με αυτό: «Ο Jack είναι πραγματικά ώριμος για την ηλικία του. Παρά τη διαφορά της ηλικίας μας, περνάμε πολύ καλά» και προσθέτει: «Από τη στιγμή που ξέπέρασε το σοκ, αγάπησε πολύ τον νέο του ρόλο ως μπαμπάς. Ενώ τα άλλα αγόρια της ηλικίας του βγαίνουν για ποτό και διασκεδάζουν, εκείνος είναι δίπλα στο μωρό μας».
Και μπορεί το ζευγάρι να εξακολουθεί να λαμβάνει διάφορα μηνύματα που κρίνουν τον τρόπο που ζουν σαν οικογένεια, αλλά εκείνοι αδιαφορούν και δηλώνουν απόλυτα ευτυχισμένοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
