 |
|
|  Δευτέρα Ωρα 2.03μμ
----------------------------------------
Το παρασκήνιο μιάς αμφιλεγόμενης απόφασης
----------------------------------------
Η συμφωνία της Γενεύης είναι ο καρπός πολύμηνων μυστικών αμερικανο-ιρανικών συνομιλιών
----------------------------------------
ΓΕΝΕΥΗ/ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ/ΤΕΧΕΡΑΝΗ.-
Η συμφωνία της ομάδας 5+1 με το Ιράν η οποία προβλέπει τη μερική χαλάρωση του καθεστώτος των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης με αντάλλαγμα την εφαρμογή περιορισμών επί του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος είναι ο καρπός πολύμηνων μυστικών αμερικανο-ιρανικών συνομιλιών σε χώρες, όπως το Ομάν, με αμερικανούς αξιωματούχους να χρησιμοποιούν στρατιωτικά αεροσκάφη, πίσω εισόδους και ασανσέρ υπηρεσίας για την μην δώσουν στόχο.
Οι μυστικές συνομιλίες, οι σημαντικότερες επαφές σε διάστημα τριάντα ετών ανάμεσα σε εκπροσώπους του "Μεγάλου Σατανά" και του "Αξονα του Κακού" επιβεβαιώθηκαν από αμερικανούς αξιωματούχους και έναν πρώην ιρανό αξιωματούχο και δείχνουν την ισχυρή βούληση της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, ήδη από τον Ιανουάριο 2009 για την αναζήτηση τρόπων προσέγγισης ανάμεσα στις δύο εχθρικές από το 1979 χώρες.
Σύμφωνα με έναν αμερικανό αξιωματούχο που διατηρεί μυστική την ταυτότητά του, τα δύο πρόσωπα -κλειδιά αυτών των μυστικών συνομιλιών ήταν ο Ουίλιαμ Μπερνς, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο Τζέικ Σάλιβαν, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Σύμφωνα με τον αμερικανό αξιωματούχο, οι δύο άνδρες, ορισμένες φορές μαζί με άλλα κυβερνητικά στελέχη, όπως μέλη της υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, συναντήθηκαν τουλάχιστον πέντε φορές κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους με ιρανούς αξιωματούχους.
Οι Μπερνς και Σάλιβαν, μαζί με τεχνικούς εμπειρογνώμονες, έφθασαν στο Μουσκάτ του Ομάν , με στρατιωτικό αεροπλάνο για λόγους μυστικότητας, για να συναντήσουν ιρανούς αξιωματούχους, τον Μάρτιο, μήνες πριν από την εκλογή του Μοχάμαντ Ρουχάνι στην προεδρία του Ιράν, γεγονός που δείχνει ότι η Τεχεράνη είχε υιοθετήσει τον προσανατολισμό αυτόν πριν από την αλλαγή φρουράς στην ιρανική προεδρία.
Ωστόσο, κανενός είδους διαπραγμάτευση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς το πράσινο φως του ανώτατου πνευματικού ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ.
"Ο ηγέτης έδωσε το πράσινο φως , αλλά δεν ήταν αισιόδοξος ως προς τις διαπραγματεύσεις", δήλωσε ιρανός αξιωματούχος, ο οποίος συμμετείχε στις μυστικές συνομιλίες, προσθέτοντας ότι η δυσκολότερη συνάντηση ήταν η πρώτη, εξαιτίας της καχυποψίας του Χαμενεΐ.
Ο δίαυλος του Ομάν ανοίχθηκε από τον ίδιο τον Κέρι, ο οποίος, πριν αναλάβει το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε κάνει εκεί, ως πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας ένα ταξίδι , το οποίο δεν είχε ανακοινωθεί προηγουμένως, για "επαφές με αξιωματούχους του Ομάν".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
