 |
|
|  Σάββατο 17/6
Επέστρεψε ο θρύλος τού ΝΒΑ ,Ντένις Ρόντμαν, από το ταξίδι του στην Βόρεια Κορέα- Εικασίες και ερωτηματικά για τον ρόλο του
Πεκίνο
Ο πρώην πρωταθλητής του ΝΒΑ Ντένις Ρόντμαν έφτασε σήμερα στο Πεκίνο μετά από μία παραμονή πέντε ημερών στη Βόρεια Κορέα. Ο Ρόντμαν, 56 ετών, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα πριν αναχωρήσει για την Πιονγκγιάνγκ ότι προσπαθεί να φέρει τον αθλητισμό πιο κοντά στην ολοένα και πιο απομονωμένη χώρα, όπου συναντήθηκε με τον ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν.
«Όλοι είναι ευτυχείς, ήταν μια καλή μέρα, ήταν ένα καλό ταξίδι, ένα πολύ καλό ταξίδι», δήλωσε ο Ρόντμαν. Φορώντας μαύρο ρούχα με το λογότυπο PotCoin - ένα κρυπτογραφικό νόμισμα που χρησιμοποιείται από τη νόμιμη βιομηχανία μαριχουάνας - ο Ρόντμαν απέφυγε να απαντήσει τις ερωτήσεις που δέχθηκε από δεκάδες δημοσιογράφους στην πύλη της άφιξης. Ερωτηθείς επανειλημμένα αν είχε συναντήσει τον Κιμ, ο Ρόντμαν είπε: «Θα μάθετε»
Επίσης, αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το αν είχε παίξει ρόλο στην απελευθέρωση του Τότο Γουίρμπιρ, ενός Αμερικανού φοιτητή που πάσχει από εγκεφαλική βλάβη και επέστρεψε στην πατρίδα του την ημέρα της άφιξης του Ρόντμαν μετά από περισσότερο από ένα χρόνο κράτησης στη Βόρεια Κορέα.
Οι επισκέψεις του Ρόντμαν στη Βόρεια Κορέα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών προκάλεσαν εικασίες ότι θα μπορούσε να διευκολύνει κάπως μια διπλωματική σχέση μεταξύ Πιονγιάνγκ και Ουάσινγκτον. Πάντως το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι ο Ρόντμαν ταξίδεψε ως ιδιώτης πολίτης. Οι προηγούμενες επισκέψεις του Ρόντμαν στη Βόρεια Κορέα το 2013 και το 2014 περιελάμβαναν ένα παιχνίδι μπάσκετ που διοργάνωσε, μια εκδήλωση που καταγράφηκε στην ταινία ντοκιμαντέρ «Big Bang in Pyongyang», στην οποία συμμετείχε ο Ρόντμαν που τραγουδούσε «Χρόνια πολλά» στον Κιμ.
Ο Ρόντμαν, με το παρατσούκλι «σκουλίκι» κατά τη διάρκεια της καριέρας, γνωστός για τα τατουάζ του και τα πολύχρωμα μαλλιά, θεωρείται ένας από τους καλύτερους αμυντικούς παίκτες και ριμπάουντερ στην ιστορία του NBA. Κέρδισε πέντε πρωταθλήματα πρωταθλήματος με τους Ντητρόιτ Πίστονς και το Σικάγο Μπουλς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
