 |
|
|  Δευτέρα 19/6
ΓΑΛΛΙΑ-ΕΚΛΟΓΕΣ
Συντριπτική πλειοψηφία για τον Μακρόν,ενω ρεκόρ κατέγραψε η αποχή που ξεπερνάει το 56%
Παρίσι
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εξασφάλισε συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών, με την δύναμη των άλλων πολιτικών κομμάτων να εξατμίζεται, σε μία ψηφοφορία που σημαδεύτηκε από πολύ υψηλό ποσοστό αποχής.
Το προεδρικό κόμμα La Republique en Marche (REM) και οι σύμμαχοί του Modem εξασφαλίζουν 355-403 έδρες στην 577μελή βουλή, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ινστιτούτων δημοσκοπήσεων.
«Εξασφαλίζουμε μία καθαρή πλειοψηφία , αλλά ταυτόχρονα οι Γάλλοι δεν θέλησαν να υπογράψουν λευκή επιταγή», σχολίασε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κριστόφ Καστανέρ.
Αγνωστος εδώ και τρία χρόνια, εξελέγη στις 7 Μαΐου στα 39 του χρόνια πρόεδρος της χώρας και τώρα κέρδισε το τελευταίο του στοίχημα: τον έλεγχο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης για να εφαρμόσει δύσκολες «σοσιαλφιλελεύθερες» μεταρρυθμίσεις και να ενισχύσει την θέση του σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ομως, η νίκη αυτή στιγματίζεται από το ποσοστό της αποχής, που αναμένεται να ξεπεράσει το 56%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις. Το ιστορικό ρεκόρ εξηγείται, σχολιάζει το Γαλλικό Πρακτορείο, από την βεβαιότητα της επικράτησης του κόμματος του Μακρόν, την κόπωση από τον εκλογικό μαραθώνιο που ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο από τις προκριματικές εκλογές στην γαλλική δεξιά και την αυξανόμενη αδιαφορία για την πολιτική.
Το προεδρικό κόμμα REM παραμέρισε όλα τα παραδοσιακά κόμματα της γαλλικής δεξιάς και αριστεράς που διαμορφώνουν εδώ και δεκαετίες το γαλλικό πολιτικό τοπίο, χωρίς ωστόσο να φθάσει στην σαρωτική νίκη που είχαν προαναγγείλει ορισμένα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων.
Το κόμμα Les Republicains της γαλλικής δεξιάς εξασφαλίζει 128-130 έδρες. «Είναι κάτι περισσότερο από ήττα, είναι το τέλος μίας εποχής», σχολίασε η πρώην πρωθυπουργός Βαλερί Πεκρές.
Ο επικεφαλής του κόμματος ωστόσο Φρανσουά Μπαρουέν εμφανίσθηκε ικανοποιημένος από τον αριθμό των εδρών, «αρκετό για να αναδείξει τις πεποιθήσεις της δεξιάς».
Στην αριστερά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα που ήλεγχε το ήμισυ των εδρών της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, θα περιορισθεί στις 46 έως 50 έδρες, παραμένοντας ωστόσο η μεγαλύτερη δύναμη της αριστεράς μπροστά από την Ανυπότακτη Γαλλία της ριζοσπαστικής αριστεράς που θα αρκεσθεί σε 30 περίπου έδρες.
Η ήττα του Σοσιαλιστικού Κόμματος στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών είναι αναμφισβήτητη, δήλωσε ο πρώτος γραμματέας του κόμματος Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς.
«Απόψε , παρά μία ανησυχητική αποχή, ο θρίαμβος του Εμανουέλ Μακρόν είναι αδιαμφισβήτητος. Η ήττα της αριστεράς , η ήττα του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι αναμφισβήτητη...ωστόσο ο θρίαμβος αυτός έχει μία τεχνητή πλευρά, διότι όλα τα προβλήματα της χώρας μας δεν θα διευθετηθούν με ένα μαγικό ραβδί», πρόσθεσε.
Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο θα εξασφαλίσει έξι έδρες, έναντι δύο το 2012. Η επικεφαλής του Μαρίν Λεπέν, η οποία εξελέγη στο Πα-ντε-Καλαί, εισέρχεται για πρώτη φορά στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση έπειτα από την αποτυχημένη της απόπειρα το 2012.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
