 |
|
|  Δευτέρα 19/6
ΕΛΛΑΔΑ
Ποινή ισόβιας κάθειρξης σε ήδη καταδικασμένο για βιασμούς γυναικών,για εναν φόνο που έγινε 20 χρόνια πριν,αλλά που ο ίδιος αρνείται
ΑΘΗΝΑ.-
Είκοσι χρόνια μετά την δολοφονία του φοιτητή Νικήτα Κορωνιού στον Λυκαβηττό το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο έκρινε σήμερα πως δράστης ήταν ο 44χρονος Χρήστος Γκίλης στον οποίο επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης.
Ο Γκίλης δικάστηκε με βάση νεότερες αναλύσεις σε παλαμικό αποτύπωμα που εντοπίστηκε αρκετά χρόνια μετά την δολοφονία, στο αυτοκίνητο του θύματος οι οποίες, το 2004, τον έφεραν στο εδώλιο ως τον δράστη που μαχαίρωσε τον 21 ετών Νικήτα Κορωνιό τη νύχτα της 13ης Μαίου 1997 στον Λυκαβηττό όπου το θύμα ήταν με την κοπέλα του. Το δικαστήριο με πλειοψηφία 5 προς 2 έκρινε ότι ο 44χρονος είναι ο δολοφόνος του νεαρού, με τους δικαστές που μειοψήφησαν να διατυπώνουν την άποψη πως τα στοιχεία σε βάρος του δεν ήταν ισχυρά και να τάσσονται υπέρ της αθώωσης του λόγω αμφιβολιών.
Ο κατηγορούμενος, που αρνείται ότι σκότωσε τον νεαρό φοιτητή έχει καταδικαστεί σε 179 χρόνια κάθειρξη για βιασμούς σε βάρος 28 γυναικών στις οποίες επιτίθετο κυρίως σε ασανσέρ την δεκαετία του 1990. Το αποτύπωμα στο αυτοκίνητο του θύματος αποτέλεσε και τον κύριο λόγο που η εισαγγελέας ζήτησε την ενοχή του 44χρονου, υποστηρίζοντας ότι το σημείο που βρέθηκε-στο πίσω μέρος δηλαδή του αυτοκινήτου- ήταν το σημείο που βρέθηκε νεκρός ο φοιτητής από χτύπημα με μαχαίρι.
Η απόφαση δικαστών και ενόρκων, που επιπλέον επιβάλει ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στον 44χρονο, ανακοινώθηκε ενώπιον των συγγενών του 21 ετών θύματος αλλά και της συζύγου του κατηγορούμενου που όλα αυτά τα χρόνια είναι κοντά του και τον στηρίζει. Κατά την Εισαγγελέα το αποτύπωμα αποτελεί «αδιαμφισβήτητο αποδεικτικό στοιχείο που καταδεικνύει πως ο κατηγορούμενος βρέθηκε στο σημείο». Όπως τόνισε εισαγγελική λειτουργός την αγόρευση της :«Ο κατηγορούμενος είναι με βεβαιότητα ο δράστης» και συμπλήρωσε πως το επίμαχο αποτύπωμα «είναι από άτομο με πλούσιο ποινικό παρελθόν».
Στην απολογία του ο Γκίλης ισχυρίστηκε πως δεν έχει καμία σχέση με την δολοφονία του 21χρονου. «Δεν θέλω να δικαστώ για το παρελθόν μου» είπε ενώ αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατός αφού ο ίδιος «μπαινοβγαίνει στη φυλακή» επί σειρά ετών η αστυνομία να ταυτοποίησε το αποτύπωμα του με τόσα χρόνια καθυστέρηση: «Δεν ξέρω πως βρέθηκε το ίχνος εκεί. Ουδέποτε πήγα στον Λυκαβηττό».
Αναφερόμενος στην ζωή του είπε πως ως παιδί είχε μπει στο αναμορφωτήριο γιατί έκλεβε, όπως υποστήριξε, μανάβικα. «Έκανα κάποιες κλοπές και μπήκα στο ανηλίκων. Όταν βγήκα έκανα πάλι κλοπές και καταδικάστηκα σε 8 χρόνια. Όταν το 1996 αποφυλακίστηκα δούλευα σαν μπογιατζής. Μετά έκλεβα τσάντες, όμως, δεν είχα ασκήσει ποτέ βία» είπε και συνέχισε υπογραμμίζοντας πως δεν είναι βιαστής αλλά ληστής.
«Κατηγορήθηκα μόνο για ένα βιασμό και δυο απόπειρες, έφαγα 170 χρόνια φυλακή διότι είχα κάνει πολλές ληστείες. Όταν αποφυλακίστηκα το 2008 δούλευα σε μια εταιρία εκδηλώσεων και μετά μου χρέωσαν κάποιες άλλες υποθέσεις με κλοπές τσαντών και για αυτό μπήκα παλι μέσα» (...) «Για βιασμό έχω καταδικαστεί μόνο για μια πράξη, καμιά άλλη φορά, και ο βιασμός που καταδικάστηκα ήταν με μια κοπέλα που είχαμε βγει και είχαμε πιει. Δεν μπορώ να κατηγορούμαι για κάτι που δεν έκανα».
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο κατηγορούμενος φέρεται να παρακολουθούσε ζευγάρια στον λόφο του Λυκαβηττού. Ο 21χρονος είχε μόλις θέσει σε κίνηση το αυτοκίνητό του όταν αντιλήφθηκε πως παρακολουθούσαν τον ίδιο και την φίλη του τρεις άγνωστοι. Ο νεαρός, θέλοντας να προφυλάξει τη συνοδό του, βγήκε από το αυτοκίνητο ακολούθησε συμπλοκή και λίγα λεπτά αργότερα έπεσε νεκρός χτυπημένος από μαχαίρι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
