Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 19/6

ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Τουλάχιστον 24 άνθρωποι πέθαναν σε καταυλισμούς για εκτοπισμένους στο νησί Μιντανάο εξαιτίας ασθενειών



Reuters

Τέσσερις εβδομάδες αφού ξέσπασαν σφοδρές μάχες στο νησί Μιντανάο στις νότιες Φιλιππίνες, κάποιοι από τους εκτοπισμένους κατοίκους της πόλης Μαράουι πεθαίνουν στους υπερπλήρεις και ανθυγιεινούς καταυλισμούς. Τουλάχιστον 24 άνθρωποι έχουν πεθάνει στα κέντρα υποδοχής των εκτοπισμένων από τις 23 Μαΐου οπότε ξέσπασαν οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των ισλαμιστών ανταρτών στην πόλη Μαράουι, δήλωσε ο Αλινάντερ Μίναλανγκ, υγειονομικός υπεύθυνος της επαρχίας Λανάο ντελ Σουρ. Μεταξύ των σχεδόν 40.000 ανθρώπων που έχουν καταφύγει στα κέντρα, τα οποία έχουν δημιουργηθεί σε δημοτικούς χώρους, γυμναστήρια και ισλαμικά σχολεία, έχουν καταγραφεί 300 κρούσματα διάρροιας. Πολλοί από αυτούς που πέθαναν ήταν ηλικιωμένοι ή είχαν προβλήματα υγείας, όμως τουλάχιστον δύο θάνατοι προήλθαν από τη διάρροια. «Η αιτία της αύξησης των κρουσμάτων της διάρροιας είναι οι υγειονομικές συνθήκες και η έλλειψη πόσιμου νερού», επεσήμανε ο Μίναλανγκ. Στα κέντρα αυτά οικογένειες έως και 12 ατόμων κοιμούνται μαζί στο πάτωμα και σε κάποιες περιπτώσεις εκατοντάδες άνθρωποι μοιράζονται μία μόνο τουαλέτα. «Τα παιδιά μου αρρωσταίνουν. Το ένα έχει διάρροια και ένα άλλο έχει μια αλλεργία στο δέρμα του. Το νερό που χρησιμοποιούμε δεν είναι καλό», δήλωσε η Ταρχάτα Μοστάρε που μένει μαζί με 800 ακόμη ανθρώπους σε μια αίθουσα ενός λυκείου στην Ίλιγκαν Σίτι, 40 χιλιόμετρα από τη Μαράουι. Περπάτησε από τη Μαράουι μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους λίγες ώρες προτού γεννήσει το πέμπτο παιδί της και αναγκάστηκε να συνεχίσει το ταξίδι της με το νεογέννητο τυλιγμένο με ένα πανί. «Τον φωνάζουμε Στρατιωτικό Νόμο», λέει για το αγοράκι της, τον Σάχιρ. Την ημέρα της γέννησής του, στις 23 Μαΐου, ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγο Ντουτέρτε κήρυξε στρατιωτικό νόμο στο νησί Μιντανάο, υποσχόμενος να εκδιώξει τους αντάρτες. Σύμφωνα με τον στρατό, σχεδόν 350 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στις μάχες, περιλαμβανομένων 257 ανταρτών, 62 στρατιωτών και 26 αμάχων. Εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται και πιστεύεται ότι κρύβονται στα υπόγεια της πόλης, που βομβαρδίζεται συνεχώς από τον στρατό των Φιλιππίνων. Εξάλλου ένας αξιωματούχος της Λανάου ντελ Σουρ, ο Μέλια Σάραπ, δήλωσε ότι σύμφωνα με την προκαταρκτική έρευνα σε 600 εκτοπισμένους, εντοπίστηκαν έξι περιπτώσεις σοβαρού υποσιτισμού και 20 μέτριου υποσιτισμού. «Τα κέντρα για τους εκτοπισμένους είναι υπερπλήρη και οποιαδήποτε μόλυνση πάθεις, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον υποσιτισμό», τόνισε. «Αν βασιζόμαστε μόνο στις μερίδες (που διανέμονται), (το ποσοστό υποσιτισμού) θα αυξηθεί», υπογράμμισε.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία