 |
|
|  Δευτέρα 19/6
ΑΡΘΡΟ
του Πιερ Μπριανσόν*
«Τα τέσσερα συμπεράσματα του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία»
Politico
Τέσσερα είναι τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς από τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθη χθες στη Γαλλία.
1) Ο Μακρόν δεν θα είναι ένας νέος Μπρέζνιεφ. Τα κόμματα που υποστηρίζουν το πρόγραμμα του Γάλλου Προέδρου δεν κέρδισαν τη μαζική πλειοψηφία των 400 ως 460 εδρών που προέβλεπαν οι αναλυτές μετά τον πρώτο γύρο. Το κόμμα που ίδρυσε όμως πέρυσι ο Εμανουέλ Μακρόν, το La Republique en Marche (LRM), θα έχει αρκετές έδρες (308) ώστε να μην εξαρτάται από το κεντρώο κόμμα Modem του υπουργού Δικαιοσύνης Φρανσουά Μπαϊρού, ο οποίος υποστήριξε την προεδρική εκστρατεία του Μακρόν. Το LRM δεν θα έχει μια σοβιετικού τύπου παντοδυναμία στη νέα Βουλή. Θα έχει όμως μια άνετη πλειοψηφία.
Το κόμμα του Μακρόν δεν θα έχει ανάγκη ούτε τους συντηρητικούς βουλευτές οι οποίοι αποσκίρτησαν από το κόμμα τους για να ενταχθούν στο νέο κίνημα, όπως είναι ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ και ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μακρόν θα αλλάξει τη στρατηγική της διεύρυνσης και εδραίωσης της πολιτικής του βάσης, την οποία θεωρεί απαραίτητη για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις του. Παρόλο που επιμένει ότι το πρόγραμμά του εγκρίθηκε καθαρά από το 66% των ψηφοφόρων που τον εξέλεξαν πρόεδρο τον περασμένο μήνα, γνωρίζει ότι οι αντίπαλοι των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεών του δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν. Όσο μεγαλύτερη υποστήριξη εξασφαλίζει λοιπόν στο κοινοβούλιο, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους αντιπάλους του εκτός του κοινοβουλίου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
2) Η συμμετοχή δεν ξεπέρασε το 45% και ήταν η μικρότερη που έχει σημειωθεί στον δεύτερο γύρο βουλευτικών εκλογών από τότε που ιδρύθηκε η Πέμπτη Δημοκρατία, το 1958. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι΄ αυτό, όπως η κόπωση των ψηφοφόρων ύστερα από ένα χρόνο συνεχούς πολιτικής εκστρατείας, η απογοήτευση αριστερών και δεξιών ψηφοφόρων, ακόμη και ο καλός καιρός, που έκανε πολλούς ψηφοφόρους να προτιμήσουν να πάνε εκδρομή παρά να ψηφίσουν. Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι μεγάλα στρώματα ψηφοφόρων παρέμειναν αδιάφορα στην προσπάθεια του Μακρόν να ανανεώσει και να αναδιαρθρώσει το πολιτικό σύστημα της χώρας του.
Η μεγάλη αποχή δεν θα πλήξει την ικανότητα του Μακρόν να προωθήσει στο κοινοβούλιο τις μεταρρυθμίσεις που θέλει. Θα δυσκολέψει όμως την προσπάθειά του να εξασφαλίσει ευρεία λαϊκή στήριξη για τις αλλαγές που θέλει να κάνει στο γαλλικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο.
Ο Γάλλος Πρόεδρος θα πρέπει τώρα να καταβάλει μεγαλύτερες προσπάθειες να πείσει εκείνους που διάκεινται αρνητικά προς την προσωπικότητά του και το πρόγραμμά του - τους λιγότερο μορφωμένους, τους εργάτες, τους χαμηλόμισθους, οι οποίοι είτε διάλεξαν την αποχή είτε ψήφισαν την άκρα Δεξιά ή την άκρα Αριστερά.
3) Η Αριστερά έγινε κομμάτια. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα μπορεί να πήγε λίγο καλύτερα απ΄ ό,τι προβλεπόταν πριν από μια εβδομάδα, αλλά οι 29 έδρες που κερδίζει εξακολουθούν να συνιστούν μια καταστροφή, όπως παραδέχθηκε ο γραμματέας του κόμματος Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς που παραιτήθηκε την Κυριακή το βράδυ.
Από την άλλη πλευρά, το ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα του πρώην προεδρικού υποψηφίου Ζαν-Λικ Μελανσόν - ο οποίος έλαβε το απροσδόκητα υψηλό 19% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών - θα έχει μια σοβαρή παρουσία στο κοινοβούλιο, από κοινού με το Κομμουνιστικό Κόμμα που έχει συμμαχήσει μαζί του. Αυτό μεταφράζεται σε σημαντική χρηματοδότηση, που θα επιτρέψει στο κόμμα να οργανωθεί και να αυξήσει την επιρροή του.
4) Το νέο κοινοβούλιο θα έχει περισσότερες γυναίκες, περισσότερους νέους, αλλά τα μέλη του θα είναι λιγότερο έμπειρα. Η ανανέωση είναι ριζική – και αυτό μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τον νέο πρόεδρο. Ο μέσος όρος ηλικίας του νέου σώματος θα είναι τα 47 έτη, κατά δέκα έτη μικρότερος σε σχέση με το προηγούμενο κοινοβούλιο. Πολύ αυξημένος θα είναι και ο αριθμός των γυναικών στο κοινοβούλιο, αποτέλεσμα της απόφασης του Μακρόν οι μισοί από τους υποψήφιους του κινήματός του στις βουλευτικές εκλογές να είναι γυναίκες.
Ποτέ ως τώρα δεν είχαν εκλεγεί τόσο πολλοί άπειροι βουλευτές, γεγονός που θα αποτελέσει πρόκληση για τη νέα κυβέρνηση. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να μάθουν τις διαδικασίες και να εκπαιδευτούν στην άσκηση κοινοβουλευτικού έργου.
Την επόμενη εβδομάδα, ο Μακρόν θα πρέπει να επιλέξει τον πρόεδρο του κοινοβουλίου (έχει υπαινιχθεί ότι θα είναι γυναίκα) και τους επικεφαλής διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Για να χειριστεί μια πλειοψηφία που πιθανώς θα αποδειχθεί χαώδης ή απείθαρχη, θα χρειαστεί κάποιους επιζήσαντες του παλιού κοινοβουλίου που έχουν ενταχθεί στο κόμμα του. Και αυτό είναι επείγον, καθώς ο Μακρόν θέλει να ξεκινήσει αμέσως τη μεγάλη του μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας.
(*) Ο Πιερ Μπριανσόν είναι αρθρογράφος του Politico
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
