 |
|
|  Δευτέρα 19/6
Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων – 20 Ιουνίου 2017
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δίνουν φωνή στους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα
Αθήνα.-
Δεκαπέντε μήνες μετά την εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, χιλιάδες πρόσφυγες ζουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Άνθρωποι που διέφυγαν από τον τόπο τους και ήρθαν στην Ευρώπη για να βρουν ασφάλεια. Ένιωσαν ότι φεύγουν από την κόλαση αλλά τώρα, εδώ, είναι αναγκασμένοι να βιώνουν καθημερινά μια αναμονή-μαρτύριο χωρίς τέλος.
Με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20/6), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δίνουν φωνή σε όλους «αυτούς που περιμένουν». Άνθρωποι όπως ο Οσάμα, ο οποίος ζει εδώ και έναν χρόνο περίπου στο hotspot της Μόριας στη Λέσβο. Καθισμένος έξω από την κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μυτιλήνη, ξεσπά: «Μου λένε να περιμένω. Ένα μήνα, δύο μήνες, τρεις μήνες, έντεκα μήνες! Μέχρι πότε;»
Η δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παραμένουν δίπλα στους πρόσφυγες στην Ελλάδα, παρέχοντας ιατρική περίθαλψη, φροντίδα ψυχικής υγείας και ανθρωπιστική υποστήριξη, καταγράφοντας παράλληλα την πολύ δύσκολη πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί για τους ανθρώπους αυτούς.
Αυτή τη στιγμή, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δραστηριοποιούνται σε 20 σημεία σε όλη τη χώρα σε Λέσβο, Σάμο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Ριτσώνα, Μαλακάσα, Λαύριο και Θερμοπύλες, έχοντας δημιουργήσει, μεταξύ άλλων, 3 Κέντρα Φροντίδας Ημέρας, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν κινητές ιατρικές μονάδες για την παροχή εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας.
Tο 2016, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν περισσότερες από 72.000 συνεδρίες, εκ των οποίων περισσότερες από 8.000 συνεδρίες ψυχικής υγείας, 3.000 συνεδρίες σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας και 61.000 ιατρικές συνεδρίες. Κάντε κλίκ εδώ για να διαβάσετε μια συνοπτική καταγραφή των δράσεων των ομάδων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα το πρώτο τρίμηνο του 2017.
Τον Μάρτιο του 2017, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δημοσίευσαν την αναφορά “Ένας χρόνος από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας: αμφισβητώντας τα «εναλλακτικά στοιχεία» της ΕΕ” προκειμένου να παρουσιάσουν το ανθρωπιστικό κόστος της πολιτικής που ακολουθείται για τους ανθρώπους που παγιδεύονται, επαναπροωθούνται, και εξαναγκάζονται να ακολουθήσουν ακόμα πιο επικίνδυνες διαδρομές προς την πολυπόθητη ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
Εκδήλωση «ΜΑΖΙ» στην Αθήνα, Τετάρτη 21 Ιουνίου
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και άλλες δεκατέσσερις οργανώσεις, καλούν Αθηναίους, πρόσφυγες και μετανάστες «ΜΑΖΙ», σε μία ανοιχτή συζήτηση για τη ζωή τους στην Ελλάδα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. Η εκδήλωση «ΜΑΖΙ» θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 21 Ιουνίου στις 18.30 στο Καφέ του Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12, Αθήνα).
Από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα θα μιλήσει η Sara Al Khateeb, πρόσφυγας από τη Σύρια, υπεύθυνη Αγωγής Υγείας στο Κέντρο Ημέρας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Αθήνα. Η εκδήλωση θα κλείσει με προβολή φωτογραφιών και βίντεο από την δράση των οργανώσεων κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης, καθώς και με παραδοσιακή μουσική από προσφυγικές κοινότητες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
