 |
|
|  Τρίτη 20/6
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Δημοσιογράφοι δικάζονται για συμμετοχή στο... πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου!!
Γαλλικό Πρακτορείο,P24
Άρχισε σε δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης η δίκη πολλών γνωστών τούρκων δημοσιογράφων οι οποίοι κατηγορούνται για συνέργεια στο αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 — μια υπόθεση που ενέτεινε τις ανησυχίες των υπερασπιστών της ελευθερίας του Τύπου — όπως διαπίστωσε ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου.
Συνολικά 17 πρόσωπα, ανάμεσά τους πολλοί δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένων των αδελφών Αχμέτ και Μεχμέτ Αλτάν και της χρονογράφου Ναζλί Ιλιτζάκ, κινδυνεύουν να τους επιβληθούν ποινές ισόβιας κάθειρξης. Κατηγορούνται για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης» και «απόπειρα ανατροπής της συνταγματικής τάξης».
Είναι η πρώτη φορά που προσάγονται σε δίκη δημοσιογράφοι στο πλαίσιο των δικαστικών διώξεων για το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, την ευθύνη για το οποίο ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέρριψε τον εξόριστο στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο τελευταίος αρνείται πως είχε οποιαδήποτε ανάμιξη.
Η Ιλιτζάκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας η οποία εργαζόταν ως το 2013 για την ευρείας κυκλοφορίας φιλοκυβερνητική εφημερίδα Sabah, είναι η πρώτη γνωστή προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης η οποία συνελήφθη για την απόπειρα πραξικοπήματος. Παραμένει υπό κράτηση από τα τέλη Ιουλίου.
Ο Αχμέτ Αλτάν είναι μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφους που εργάστηκε για τις μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας Hürriyet και Milliyet, ενώ ίδρυσε την αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Taraf. Ο Μεχμέτ Αλτάν είναι συγγραφέας που έχει εκδώσει πολλά έργα για την τουρκική πολιτική.
Οι τρεις δημοσιογράφοι κατηγορούνται κυρίως ότι έπαιξαν ρόλο απολογητών της απόπειρας πραξικοπήματος που επρόκειτο να γίνει κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής ενός τουρκικού τηλεοπτικού σταθμού που υποστηρίζει τον Γκιουλέν, του Can Erzincan.
Με αυτή τη δίκη «φθάνει σε νέα ύψη ο αυξανόμενος παραλογισμός των κατηγοριών που απαγγέλλονται εναντίον δημοσιογράφων», κατήγγειλε η ΜΚΟ Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF) σε μια ανακοίνωση που δημοσιοποίησε.
Η δίκη, στην οποία στοχοθετούνται εξάλλου πολλοί δημοσιογράφοι της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας Cumhuriyet, επιτείνει τις ανησυχίες για την ελευθερία του Τύπου, η οποία έχει επιδεινωθεί πολύ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο P24, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα ελευθεροτυπίας, 167 δημοσιογράφοι κρατούνται στην Τουρκία και στην πλειονότητά τους συνελήφθησαν στο πλαίσιο της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης η οποία κηρύχθηκε αμέσως μετά την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Η Τουρκία κατέλαβε την 155η θέση — από τις συνολικά 180 χώρες που εξετάστηκαν από την RSF — της παγκόσμιας κατάταξης της ελευθερίας του Τύπου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
