 |
|
|  Tρίτη 20/6
Μίκης
Αποθεώθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης στη συναυλία «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη - 1.000 Φωνές», που έγινε προς τιμήν του στο Καλλιμάρμαρο
ΑΘΗΝΑ.-Ελένη Μάρκου
Πλήθος κόσμου πλημμύρισε χτες βράδυ το Καλλιμάρμαρο, όπου πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες συναυλίες των τελευταίων ετών: Η ιστορική παράσταση–αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, με τίτλο «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη – 1.000 Φωνές», η οποία έφερε κοντά για πρώτη φορά 1.000 χορωδούς από 30 πόλεις της Ελλάδας.
Εκείνο όμως που έδωσε ακόμα μεγαλύτερο παλμό και συγκίνηση στη βραδιά ήταν η παρουσία του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, όπως ήταν και η επιθυμία του, ο οποίος διεύθυνε και δυο τραγούδια: Το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά» και «Στο περιγιάλι το κρυφό», το δεύτερο μάλιστα πάνω στη σκηνή, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό που τον καταχειροκρότησε.
Ο συνθέτης, που κατέφθασε μέσα στο στάδιο με αυτοκίνητο, παρακολούθησε τη συναυλία σε αναπηρική καρέκλα λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, τα οποία όμως δεν τον πτόησαν. Μάλιστα σηκώθηκε δυο φορές για να χαιρετίσει τους αμέτρητους θεατές που τον αποθέωσαν, στους οποίους κάποια στιγμή, όπως έγινε γνωστό από τα μεγάφωνα, θέλησε να πει μόνο δυο λέξεις («Σας αγαπώ»), δημιουργώντας τη μεγαλύτερη συγκινησιακή κορύφωση της βραδιάς.
Αριστουργήματα, όπως «Νύχτα μαγικιά», «Μαρίνα», «Του Μικρού Βοριά», «Αστέρι μου, φεγγάρι μου», «Όμορφη πόλη», «Χάθηκα», «Μέρα μαγιού μου μίσεψες», «Δρόμοι παλιοί», «Ανοίγω το στόμα μου», «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ», «Μυρτιά», «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα», «'Ανοιξε λίγο το παράθυρο», «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ», «'Ασμα ασμάτων», «Βραδιάζει», «Φεγγάρι μάγια μου ΄κανες», «Ποιος τη ζωή μου», «Λίγο ακόμα», «Στρώσε το στρώμα σου», «Δόξα τω Θεώ», «Βάρκα στο γυαλό», «Χρυσοπράσινο φύλλο», αποδόθηκαν μοναδικά από τη Συμφωνική Μαντολινάτα, την τεράστια χορωδία που σχηματίστηκε πίσω από τη σκηνή, αλλά και από τους σπουδαίους ερμηνευτές της παράστασης, τους λυρικούς καλλιτέχνες Τζίνα Φωτεινοπούλου, Ελένη Βουδουράκη, Αντώνη Κορωναίο, Μπάμπη Βελισσάριο, Παντελή Κοντό και τον λαϊκό τραγουδιστή Γεράσιμο Ανδρεάτο.
'Ανθρωποι όλων των ηλικιών, μεταξύ των οποίων πάρα πολλοί νέοι, έδωσαν το παρόν για να τιμήσουν τον σπουδαίο συνθέτη και να τραγουδήσουν, άλλοτε πιο σιγά κι άλλοτε πιο δυνατά, άσματα που έχουν αφήσει ανεξίτηλα το ίχνος τους στην ιστορία του τόπου. Αίσθηση δημιούργησαν κάποια συνθήματα … αγάπης, όπως «Σε αγαπάμε, Μίκη» και «Σε ευχαριστούμε», που ακούστηκαν σε κενά μεταξύ τραγουδιών, ενώ τα χειροκροτήματα δεν έπαψαν να κατακλύζουν κάθε τέλος τραγουδιού.
Η ενορχήστρωση και η μουσική διεύθυνση πραγματοποιήθηκε από τον μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη, ενώ στην παράσταση συμμετείχαν επίσης οι ηθοποιοί Γιάννης Στάνκογλου και Ιωάννα Παππά, που διάβασαν κείμενα του βραβευμένου συγγραφέα και ποιητή Γιώργου Μπλάνα. «Οι γενναίοι και οι τραγουδιστές ανήκουν στην απεραντοσύνη. Η λύρα και το τόξο ανήκουν στην αιωνιότητα. Μαζί θα πορευτούμε στους αιώνες των Ελλήνων. Μαζί θα τραγουδάμε. Και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία», είπαν μεταξύ άλλων οι δυο ηθοποιοί που διάβασαν τα κείμενα, στα οποία ο Μίκης Θεοδωράκης, ως μουσική συνείδηση στο ξύπνημά της, συνομιλεί με την Ελλάδα.
Στη συναυλία παραβρέθηκαν επίσης ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, υπό την αιγίδα του οποίου είχε τεθεί η συναυλία, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης – η Βουλή των Ελλήνων ήταν χορηγός του προγράμματος της εκδήλωσης – , ο Μανώλης Γλέζος που επίσης καταχειροκροτήθηκε όταν κατέφθασε στο στάδιο, καθώς και πολλές σημαντικές προσωπικότητες από την πολιτική και τον πολιτισμό.
Στη συναυλία ακούστηκαν αποσπάσματα από τους κυριότερους ποιητικούς κύκλους που έχει μελοποιήσει ο μεγάλος συνθέτης, όπως «Μικρές Κυκλάδες», «'Αξιον Εστί», «Επιφάνια», «Όμορφη Πόλη», «Αρχιπέλαγος», «Πολιτεία», «Λιποτάκτες», «Χαιρετισμοί» και «Γειτονιά των Αγγέλων», όλα σε χορωδιακή διασκευή του Παναγή Μπαρμπάτη.
Το αφιέρωμα στον χορωδιακό Μίκη Θεοδωράκη έκανε πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουάριο, με δύο αξέχαστες παραστάσεις, τα εισιτήρια των οποίων εξαντλήθηκαν σε λίγες ώρες. Υπεύθυνος για τους φωτισμούς στη συναυλία «Όλη η Ελλάδα για τον Μίκη - 1.000 Φωνές» ήταν ο Λευτέρης Παυλόπουλος, ενώ τη σκηνοθετική επιμέλεια υπέγραψε η Σοφία Σπυράτου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
