 |
|
|  Τρίτη Ωρα 12.15μμ
----------------------------------------
Ισχυρίζεται οτι έσφαξε 90χρονο για να φάει την καρδιά του΄.
----------------------------------------
ΣΟΚ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΚΑΝΙΒΑΛΟ΄.
----------------------------------------
ΠΑΡΙΣΙ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Το κρέας που βρέθηκε κοντά στο πτώμα ενός ηλικιωμένου άνδρα, ο οποίος δολοφονήθηκε από έναν πρώην στρατιώτη που ομολόγησε ότι έφαγε την καρδιά του θύματός του, ανήκε πράγματι σε άνθρωπο, ανακοίνωσε η εισαγγελία της Ταρμπ, στη νοτιοδυτική Γαλλία, που προσπαθεί να ρίξει φως σ' αυτήν την μυστηριώδη υπόθεση.
"Στο πιάτο βρέθηκαν κομμάτια ανθρώπινης σάρκας", δήλωσε η εισαγγελέας Σαντάλ Φιρμιζιέ-Μισέλ, η οποία ερευνά τη δολοφονία του ηλικιωμένου, από τον Ζερεμί Ρεμπό, 26 ετών, πρώην δεκανέα ο οποίος είχε υπηρετήσει και στο Αφγανιστάν.
Μετά τη σύλληψή του ο 26χρονος είχε δηλώσει στις αρχές ότι διέπραξε το έγκλημα "υπακούοντας στο μήνυμα ενός ανώτερου όντος" και οι ψυχίατροι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βρισκόταν σε "μυστικιστικό παραλήρημα".
Μέχρι τώρα, οι έρευνες επιβεβαιώνουν όσα ισχυρίζεται ο Ρεμπό, ο οποίος κρατείται σε ψυχιατρική κλινική: ο πρώην δεκανέας είπε στους εισαγγελείς ότι έβγαλε την καρδιά και τη γλώσσα του 90χρονου, τις έψησε και τις έφαγε. Υποστήριξε ότι τον σκότωσε χτυπώντας τον με ένα μεταλλικό αντικείμενο επειδή "του το είπε μια φωνή".
Οι αστυνομικοί είχαν βρει όντως στο τραπέζι του σπιτιού του ηλικιωμένου, στην κοινότητα Νουιλάν, ένα πιάτο που περιείχε κρέας και φασολάκια. Ο ιατροδικαστής που εξέτασε τη σορό του θύματος είπε ότι του είχαν ξεριζώσει ένα μέρος της καρδιάς και τους είχαν κόψει τη γλώσσα. Δεν ήταν όμως σε θέση να βεβαιώσει εάν ο Ρεμπό έφαγε όντως τη σάρκα του θύματός του.
Μυστήριο παραμένει και το τι ώθησε τον νεαρό Γάλλο στον κανιβαλισμό. Από την έρευνα που έχει γίνει έως τώρα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σχέση με τη στρατιωτική του θητεία. "Τίποτα δεν αποκλείεται, αλλά και τίποτα δεν έχει εξακριβωθεί. Θα πρέπει να εξετάσουμε την προσωπικότητά του, μόλις αυτό καταστεί δυνατόν", είπε η εισαγγελέας.
Ο Ρεμπό απολύθηκε στα τέλη Οκτωβρίου από το Τάγμα Τεθωρακισμένων του Πουατιέ, αφού υπηρέτησε εκεί επί μια πενταετία. Δεν είχε προκαλέσει "κανένα πρόβλημα", σύμφωνα με τον πρώην διοικητή του και έφυγε οικειοθελώς, αφού αρνήθηκε την ανανέωση ή την παράταση της σύμβασής του.
Φαίνεται ότι στη συνέχεια περιπλανήθηκε για πολλές ημέρες μεταξύ των πόλεων Πο και Ταρμπ, χωρίς να φάει τίποτα και πιθανότατα χωρίς να κοιμηθεί, και μάλλον κατά τύχη βρέθηκε στο Νουιλάν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
