 |
|
|  Τρίτη 20/6
ΙΣΡΑΗΛ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ
Ξεκίνησε η κατασκευή ενός νέου εβραϊκού οικισμού στην κατεχόμενη παλαιστινιακή Δυτική Όχθη-Οι Παλαιστίνιοι αντιδρούν και καταγγέλουν οτι το Ισραήλ σαμποτάρει την ειρηνευτική διαδικασία
AFP-Reuters
Το Ισραήλ ξεκίνησε σήμερα την οικοδόμηση ενός νέου οικισμού στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, για πρώτη φορά τα τελευταία 25 χρόνια, την ώρα που αμερικανοί απεσταλμένοι προσπαθούν να επανεκκινήσουν την ειρηνευτική διαδικασία που βρίσκεται σε τέλμα κυρίως εξαιτίας των ισραηλινών εποικιστικών δραστηριοτήτων.
Ο εκπρόσωπος της παλαιστινιακής προεδρίας, Ναμπίλ Αμπού Ρουντέινα, κατήγγειλε αμέσως μια «απόπειρα να οδηγηθούν σε αποτυχία οι αμερικανικές προσπάθειες» υποστηρίζοντας πως η οικοδόμηση του οικισμού αποδεικνύει πως «το Ισραήλ δεν πιστεύει στις αμερικανικές προσπάθειες».
«Έπειτα από δεκαετίες, έχω το προνόμιο να είμαι ο πρωθυπουργός που κατασκευάζει έναν νέο οικισμό στην Ιουδαία-Σαμάρεια», έγραψε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου στον λογαριασμό του στοTwitter. Η Ιουδαία-Σαμάρεια είναι το βιβλικό όνομα που χρησιμοποιείται από τους ισραηλινούς ηγέτες όταν αναφέρονται στη Δυτική Όχθη, μια μικρή παλαιστινιακή περιοχή που κατέχεται εδώ και 50 χρόνια από τον ισραηλινό στρατό και όπου ζουν αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 400.000 έποικοι, παράνομα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
«Σήμερα ξεκίνησαν οι εργασίες επί του εδάφους, όπως έχω υποσχεθεί, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας νέος οικισμός για τους εποίκους της Αμόνα», πρόσθεσε ο Νετανιάχου κάτω από μία φωτογραφία ενός εκσκαφέα και ενός γεωτρύπανου επί το έργον σε έναν βραχώδη λόφο.
Ο οικισμός Αμιτσάι, ο πρώτος που κατασκευάζεται έπειτα από 25 χρόνια, αναμένεται να φιλοξενήσει περίπου σαράντα οικογένειες που εκκενώθηκαν τον Φεβρουάριο από την Αμόνα, έναν οικισμό που θεωρείται παράνομος ακόμη και σύμφωνα με το ισραηλινό δίκαιο.
Οι εργασίες συνίστανται για την ώρα στην εξομάλυνση του εδάφους ώστε να τοποθετηθούν περίπου δέκα τροχόσπιτα, δήλωσε εκπρόσωπος της κύριας οργάνωσης των κατοίκων στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Η ανακοίνωση αυτή γίνεται την επομένη της άφιξης του Τζέισον Γκρίνμπλατ, του απεσταλμένου του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος αναμένεται να συναντηθεί με ισραηλινούς και παλαιστίνιους αξιωματούχους στην προσπάθεια να ξεκινήσει και πάλι τις διαπραγματεύσεις που διακόπηκαν για τελευταία φορά την άνοιξη του 2014.
Αύριο θα τον συνοδεύσει ο γαμπρός και σύμβουλος του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ.
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Ντόναλντ Τραμπ, που θεωρείται πιο θετικά διακείμενος στις ισραηλινές θέσεις απ΄ό,τι ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα, το Ισραήλ προχώρησε σε πέντε ανακοινώσεις παράτασης οικισμών που αφορούν συνολικά περισσότερες από 6.000 κατοικίες.
Ο Λευκός Οίκος είχε καλέσει το Ισραήλ σε αυτοσυγκράτηση.
Η ισραηλινή κυβέρνηση, η πιο δεξιά στην ιστορία του εβραϊκού κράτους και θετικά διακείμενη στον εποικισμό, επιδιώκει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις προκειμένου να συνεχίσει η κατασκευή οικισμών σε παλαιστινιακά εδάφη χωρίς να έρχεται σε αντιπαράθεση με την αμερικανική κυβέρνηση.
Η κατασκευή οικισμών, που συνεχίζεται από όλες τις ισραηλινές κυβερνήσεις από το 1967, "ξακρίζει" τα εδάφη στα οποία θα ιδρυθεί ένα παλαιστινιακό κράτος ή θέτει σε κίνδυνο την εδαφική συνέχεια άρα και τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου κράτους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
