 |
|
|  Πέμπτη 22/6
Τζάκι Κένεντι
Ένα ρολόι και μία ακουαρέλα της Τζάκι Κένεντι πουλήθηκαν σε τριπλάσια από την αναμενόμενη τιμή σε δημοπρασία
Νέα Υόρκη
Ένα ρολόι χειρός του οίκου Καρτιέ που δόθηκε στην Τζάκι Κένεντι και ένας πίνακας που ζωγράφισε το 1963 ως ευχαριστήριο δώρο πουλήθηκαν χθες για 379.500 δολάρια (340.000 ευρώ), δήλωσε ο οίκος δημοπρασιών Christie's.
Ο οίκος είπε ότι το τελικό ποσό διαμορφώθηκε σε τρία λεπτά "δυναμικών προσφορών" στην αίθουσα δημοπρασιών που έχει στη Νέα Υόρκη, και ότι οι προσφορές έγιναν ηλεκτρονικά και τηλεφωνικά. Δεν αποκάλυψε τον αγοραστή.
Ο οίκος Christie's είχε υπολογίσει ότι το ρολόι και ο πίνακας, που πωλούνταν ενιαία, θα έφθαναν το ποσό των 120.000 δολαρίων (107.000 ευρώ), καθώς τα χαρακτήρισε ως "δύο από τα πιό σημαντικά ιστορικά αντικείμενα που έχουν εμφανισθεί τα τελευταία χρόνια από τη χρυσή εποχή της προεδρίας Κένεντι".
Το ρολόι, της σειράς Τank, φέρει εγχάραξη στο πίσω μέρος, και δόθηκε στην τότε Πρώτη Κυρία από τον κουνιάδο της, πρίγκηπα Στάνισλας ("Στας") Ράτζιβιλ. Διακρίνεται να το φορά η Κένεντι σε πολλές φωτογραφίες της.
Η ακουαρέλα της Κένεντι ζωγραφίστηκε το 1963 ως ενθύμιο μιας πεζοπορίας 80 χιλιομέτρων (50 μιλίων) που έγινε στο Παλμ Μπιτς, την οποία οργάνωσαν ο Ράτζιβιλ και άλλοι φίλοι των Κένεντι για να προωθήσουν την καλή σωματική υγεία.
Τα περισσότερα προσωπικά αντικείμενα της Ζακλίν Κένεντι δημοπρατήθηκαν το 1996, μετά τον θάνατό της το 1994 από καρκίνο, σε ηλικία 64 ετών. Η δημοπρασία εκείνη, στον οίκο Sotheby's στη Νέα Υόρκη, έφτασε το συνολικό ποσό των 34 εκατομμυρίων δολαρίων (30,4 εκατ. ευρώ), επταπλάσιο ποσό από το προβλεπόμενο.
Ο πωλητής του ρολογιού επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος αλλά έχει υποσχεθεί να προσφέρει ποσοστό των κερδών του στο Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες (NEA).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
