 |
|
|  Πέμπτη Ωρα 10.05πμ
----------------------------------------
Ελλάδα
----------------------------------------
Βραβεία 26ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου
----------------------------------------
ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ.-(Ανταπόκριση Νατάσα Δομνάκη)
Με πολλούς καλούς, παλιούς και νεότερους, φίλους έριξε την αυλαία του, στον κινηματογράφο Ιντεάλ, το 26ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Για ακόμα μια χρονιά, το σχεδόν πια «no budget» μακροβιότερο Φεστιβάλ της Αθήνας, κατάφερε να δώσει βήμα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο του δημιουργού, να διοργανώσει -κατ' ομολογία της κριτικής επιτροπής- ένα πολυσυλλεκτικό και ενδιαφέρον διαγωνιστικό τμήμα οκτώ ταινιών, να εξασφαλίσει ειδικές προβολές και ταινίες που κυκλοφορούν σε διεθνή Φεστιβάλ αλλά όχι στις ελληνικές αίθουσες, ν' αφιερώσει ρετροσπεκτίβες σε κορυφαίους σκηνοθέτες και κινηματογραφικά είδη.
« Αντε λοιπόν και του χρόνου, στο 27ο Πανόραμα» ευχήθηκε ο διευθυντής του, Νίνος Φένεκ Μικελίδης, στη σύντομη τελετή απονομής των βραβείων, λίγο πριν προβληθεί, σε αβαν πρεμιέρ, η ταινία λήξης του Πανοράματος, «Αόρατη γυναίκα», δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Βρετανού ηθοποιού Ρέιφ Φάινς, γύρω από τον κρυφό έρωτα του συγγραφέα Τσαρλς Ντίκενς για την κατά πολύ νεότερή του ηθοποιό, Νέλι Τέρναν.
Το βραβείο της Επιτροπής Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογράφου (Fipresci), που από πέρσι απονέμεται στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου, κέρδισε η ταινία του Σλοβένου σκηνοθέτη Rok Bicek, «Class Enemy», «γιατί εξερευνά με σαφήνεια ένα σύνθετο θέμα για το χάσμα γενεών και την τέχνη της εκπαίδευσης».
Το βραβείο κοινού που απονέμουν οι αναγνώστες του περιοδικού « Αθηνόραμα», κέρδισε η ταινία «Withering» για τη «σεναριακή της δύναμη και την αφοπλιστική ρεαλιστικότητα που απέδωσε ο Σέρβος σκηνοθέτης Milos Pusic».
Το βραβείο του Πανοράματος, κέρδισε η ρωσική «Θάλασσα» (Sea) της Alexandra Strelyanaya.
Τα καθιερωμένα βραβεία με τα οποία το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου τιμά το έργο Ελλήνων δημιουργών, απονεμήθηκαν φέτος στον σκηνοθέτη των «Μεγάρων», του «Ξαφνικού έρωτα», του «Αντε Γεια», του «Εχθρού μου», που προβάλλεται στους κινηματογράφους αυτή την περίοδο, Γιώργο Τσεμπερόπουλο. Στη σπουδαία σκηνογράφο του ελληνικού σινεμά και θεάτρου Αναστασία Αρσένη και στον Μηνά Χατζησάββα, για τις ερμηνείες του σε περισσότερες από 60 ταινίες, σε αμέτρητους ρόλους στο θέατρο και τις επιτυχίες του στη μικρή οθόνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
