 |
|
|  Κυριακή 25/6
ΑΡΘΡΟ
Tού ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ,ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ,Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
«Τρεις στρατηγικοί στόχοι των προοδευτικών δυνάμεων την ΕΕ»
European Post
Το επόμενο διάστημα οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη θα πρέπει να αναπτύξουν τους βασικούς πυλώνες της στρατηγικής τους.
Οι προτάσεις που θα κατατεθούν πρέπει να έχουν πρακτική εφαρμογή, να δίνουν λύση στα προβλήματα και τις προκλήσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών, και κυρίως να γεννούν ελπίδα απέναντι στο διαλυτικό και διχαστικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο που έχει επιβληθεί σήμερα από τις συντηρητικές δυνάμεις.
Η ανάπτυξη οικονομικών πολιτικών που θα ευνοούν τη δίκαιη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή είναι ο πρώτος βασικός στόχος. Η ΕΕ διασφάλισε επί δεκαετίες την κοινωνική ειρήνη, την πολιτική και οικονομική σταθερότητα και άνοδο, επενδύοντας σε ένα ισχυρό κοινωνικό μοντέλο. Το μοντέλο αυτό, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες του, αντί να βελτιωθεί σημαντικά, αποδομείται συστηματικά με βίαιο τρόπο, για να επιβληθεί ένα μοντέλο που αυξάνει τις ανισότητες, καταπατά τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα, διαλύει τις παραγωγικές δυνάμεις.
Ο δεύτερος βασικός στόχος είναι η οργάνωση ενός βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου, που θα γεννά θέσεις εργασίας, θα σέβεται το περιβάλλον, θα ενσωματώνει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, και θα συμβάλλει στην αναδιανομή του πλούτου. Η ενίσχυση των επενδύσεων, ιδιαίτερα στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και η ανάκτηση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, αποτελούν τους βασικούς πυλώνες του παραγωγικού προτύπου, πάνω στο οποίο θα πρέπει να στηριχθεί τόσο η κοινωνική ανάπτυξη στην Ελλάδα και την ΕΕ, όσο και η διανομή των κοινοτικών και επενδυτικών κεφαλαίων της ΕΕ.
Ο τρίτος βασικός στόχος είναι η θεσμική αναθεώρηση της ΕΕ, όχι με τρόπο που να ακυρώνει το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, αλλά με στόχο την ενδυνάμωση των κραυγαλέων ελλειμμάτων και στρεβλώσεών του. Μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η δημοκρατική νομιμοποίηση και η διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμών - όπως το Eurogroup, η ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης με το ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων, η φορολογική εναρμόνιση, ο σεβασμός του κοινοτικού κεκτημένου και η προώθηση ενός ισχυρού ευρωπαϊκού κοινωνικού πυλώνα.
Βασική προϋπόθεση για να καταφέρουν οι προοδευτικές δυνάμεις να φέρουν σε πέρας αυτούς τους στόχους είναι η διασφάλιση της πολιτικής πλειοψηφίας τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και φυσικά, σταδιακά, στα κράτη-μέλη. Αυτό απαιτεί διαρκή διάλογο με τους πολίτες και τις κοινωνικές δυνάμεις, ανάκτηση της εμπιστοσύνης, ξεκάθαρο πλάνο και στρατηγική, πλατιές συμμαχίες και σαφείς διαχωριστικές γραμμές από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις που έφεραν την Ευρώπη ενώπιον βαθύτατων διχασμών, κοινωνικής και οικονομικής αποτελμάτωσης.
Μετά την επιτυχημένη εκδήλωση της 21ης Ιουνίου στις Βρυξέλλες, με την συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων από τρεις «πολιτικές οικογένειες», η πρωτοβουλία της Προοδευτικής Συμμαχίας πρέπει να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση και προσπάθεια, με πρώτο βασικό στόχο τις Ευρωεκλογές του 2019, την ενίσχυση των δυνάμεων των προοδευτικών δυνάμεων, και τη σταδιακή αλλαγή της πολιτικής ατζέντας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
