Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 25/6

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

ΛΙΟΝΕΛ ΜΕΣΙ,Ο ΝΑΝΟΣ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΥΛΕΥΤΡΑΣ



apodytiriakias.gr

Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής της εποχής μας. Ο Αργεντινός της Μπαρτσελώνα Λιονέλ Αντρές Μέσι Κουτσιτίνι, που γεννήθηκε και μεγάλωσε, μέχρι να βρεθεί πιτσιρικάς στην Βαρκελώνη, σ' ένα χαμόσπιτο, στο Ροζάριο. Είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο σε αξία, αλλά και σε προσφορά στην ομάδα του. Δεν θα σταματήσει ποτέ να λειτουργεί το μέγα και για ορισμένους αναπάντητο ερώτημα. Ποιος ο μέγιστος από καταβολής μπαλαδόρος, ο βασιλεύς Πελέ ή ο παρτιζάνος Μαραντόνα. Το σίγουρο είναι ότι ο Αργεντινός ήταν περισσότερο πολύτιμος στις ομάδες του απ' ό,τι ο Βραζιλιάνος. Είναι, αναρωτιέσαι, αυτό στοιχείο που προσθέτει στον μεγάλο, στον μεγαλύτερο. Όχι! Όπως θα έλεγε κανείς δεν είναι φρόνιμο να συγκρίνουμε τους κορυφαίους, τους κορυφαίους των κορυφαίων, όταν αυτοί μεσουράνησαν σε εποχές διαφορετικές. Ο Μέσι είναι τεράστιος επειδή βρίσκεται πάντα υπεράνω της εποχής του! Όπως κι αν εξελίχθηκε το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα με συστήματα αμυντικά, με ανεβασμένες ταχύτητες και ποδοσφαιριστές που ανταγωνίζονται με βίαιες σωματικές κόντρες, ο Λιονέλ Μέσι είναι ο δολοφόνος σε βαθμό κακουργήματος. Είναι ξεπερασμένη αντίληψη ότι ως αντίπαλος αντιμετωπίζεται. Κάποιες φορές δίνει την εντύπωση ότι είναι χαρτοκλέφτης, ότι αυτός τελικά σε μια φάση θα σηκώσει όλες τις μάρκες από το τραπέζι με το κρυφό χαρτί που θα βγάλει από το μανίκι. Άλλοτε πάλι θαρρείς πως ξέρει να διαβάζει τα σημάδια σαν τους μάγους πεπερασμένων αιώνων και να μυρίζει τον αέρα πριν κινηθεί, λες να 'ναι ξωτικό. Από οικογένεια με ιταλικές ρίζες ο Λιονέλ σα σήμερα, 24 Ιουνίου, το 1987, γεννήθηκε σε ιταλικό νοσοκομείο στη γενέτειρά του Ροζάριο και στα δέκα του χρόνια ήταν μόλις 1μ.10. Δεν θα γινόταν υψηλώτερος από ενάμισυ μέτρο αν δεν ξεκινούσε θεραπεία ορμονική. Με τι λεφτά; Στην Αργεντινή, τότε, της οικονομικής κρίσης δεν υπήρχε ο τρελοπρόεδρος να επενδύσει σ' έναν νάνο. Δύσκολοι και οι υπεύθυνοι της Μπαρτσελώνας. Απέφευγαν να ρισκάρουν, να πάρουν στα τσικό, στα φυτώρια της ομάδας, τον προβληματικό πιτσιρικά από την Αργεντινή. Τελικά, μετά από εβδομάδες παζάρι με τον πατέρα του Λιονέλ και, για να μη «δεσμευθούν», υπέγραψαν σε χαρτοπετσέτα(!) μια συμφωνία, όχι συμβόλαιο, «υιοθεσίας» του 13χρονου Μέσι στη Μασία, στο περίφημο ποδοσφαιρικό σχολείο της ομάδας. Από τους Νιούελ Όλντ Μπόυς της Αργεντινής στην Μπαρτσελώνα το 2000. Στα 16 παίζει στη Γ' ομάδα, στα 17 στη Β' και αμέσως στην πρώτη ομάδα. Στα 18 φόρεσε τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία