 |
|
|  Κυριακή 25/6
ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Περισσότεροι από 200 νεκροί και 700 τραυματίες: το πλέον πολύνεκρο ραμαζάνι από το 2001 στην χώρα
AFP
To Αφγανιστάν βίωσε τον φονικότερο μήνα του ραμαζανιού από την έναρξη των αμερικανικών επιχειρήσεων στην χώρα το 2001, σύμφωνα με απολογισμό του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων την παραμονή της γιορτής Έιντ αλ Φιτρ με τουλάχιστον 200 νεκρούς, στην πλειονότητά τους άμαχους, και 700 τραυματίες.
Τον ιερό μήνα για τους μουσουλμάνους, που ξεκίνησε την 27η Μαΐου, σηματοδότησε η επίθεση με παγιδευμένο με εκρηκτικά φορτηγό στην καρδιά της Καμπούλ την 31η Μαΐου. Αυτή η επίθεση, που στοχοθέτησε τη διπλωματική συνοικία, την χειρότερη επίθεση στην πρωτεύουσα της χώρας τα τελευταία 16 χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 150 άνθρωποι, όλοι τους Αφγανοί πολίτες, και να τραυματιστούν 400.
Το χτύπημα, την ευθύνη για το οποίο δεν ανέλαβε καμία οργάνωση, οδήγησε στους δρόμους εκατοντάδες διαδηλωτές για να διαμαρτυρηθούν για την αποτυχία των αρχών στον τομέα της ασφάλειας. Τουλάχιστον 4 διαδηλωτές σκοτώθηκαν από αστυνομικά πυρά.
Την 2α Ιουνίου 3 βομβιστές αυτοκτονίας πυροδότησαν τα εκρηκτικά τους, κατά τη διάρκεια της κηδείας ενός εκ των θυμάτων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν άλλοι 7 άνθρωποι.
Το μακελειό της 31ης Μαΐου και τα γεγονότα που ακολούθησαν αύξησαν τους φόβους για μια νέα αιματηρή επίθεση.
Τα επεισόδια βίας ξεκίνησαν την πρώτη ημέρα της νηστείας, με την έκρηξη που συγκλόνισε το Κοστ (ανατολικά) ενός παγιδευμένου με εκρηκτικά οχήματος από τους Ταλιμπάν και στόχο μια τοπική πολιτοφυλακή, την οποία χρηματοδοτεί η CIA: δεκατρείς άνθρωποι σκοτώθηκα, 6 τραυματίστηκαν.
Οι Ταλιμπάν, όπως και η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, που βρίσκεται κυρίως στο ανατολικό τμήμα, επιτέθηκαν επίσης σε ένα σιιτικό τέμενος στη Καμπούλ, έναν χώρο προσευχής στο Χεράτ (ανατολικά) και σε πολλές θέσεις των δυνάμεων ασφαλείας στις επαρχίες Παρουάν και Πακτιά. Είκοσι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
«Πρόκειται για τον φονικότερο μήνα για τους ευσεβείς Αφγανούς και όλους εκείνους που τηρούσαν τη νηστεία» επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας πολιτικός αναλυτής, ο στρατηγός Αμπντούλ Ουαχίντ Τακάτ.
«Σκοτώνουν όπου μπορούν, στα τεμένη, στους δρόμους… διότι πιστεύουν ότι όσους περισσότερους σκοτώσουν τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιβράβευση» συμπλήρωσε.
Λίγο πριν το τέλος του ραμαζανιού, παγιδευμένο με εκρηκτικά όχημα εξερράγη την Πέμπτη με αποτέλεσμα τον θάνατο 34 ανθρώπων στο Λασκάρ Γκα, την πρωτεύουσα της επαρχίας Χελμάντ, στο νότιο τμήμα: η επίθεση μπροστά από υποκατάστημα της τράπεζας New Kabul Bank στοχοθέτησε πολίτες και μέλη των δυνάμεων ασφαλείας που περίμεναν για να πάρουν τους μισθούς τους.
«Οι Ταλιμπάν, το Ντάες, η Αλ Κάιντα, όλοι τους ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο προκειμένου το 2017 να κηρυχθεί η φονικότερη χρονιά, ως προειδοποίηση προς τις ΗΠΑ που εξετάζουν την ενίσχυση των στρατευμάτων τους στο Αφγανιστάν» υπογράμμισε ο στρατηγός Τακάτ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
