 |
|
|  Kυριακή 25/6
ΑΡΘΡΟ
Του Μίλτου Κύρκου,ευρωβουλευτή του Ποταμιού
Η κατάσταση στα νησιά απαιτεί ταχύτερους ρυθμούς στην εφαρμογή της συμφωνίας με την Tουρκία
ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Στις 21 Ιουνίου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διοργάνωσε μια σημαντική ημερίδα για να τιμήσει την ημέρα του πρόσφυγα, που ο ΟΗΕ τοποθέτησε στις 20 Ιουνίου. Οι Έλληνες, όπως και οι Ιταλοί συμπολίτες μας, προσπαθούμε να στηρίξουμε τους πρόσφυγες κάθε μέρα, ακριβώς γιατί είμαστε στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής προσπάθειας στον τομέα αυτό. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη αρκετά κράτη μέλη που απλά προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες να μην επιδείξουν την απαιτούμενη αλληλεγγύη.
Στην αρχή της κρίσης των προσφυγικών ροών η ΕΕ βρέθηκε χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία για να την αντιμετωπίσει. Με τον κανονισμό του Δουβλίνου ήδη ξεπερασμένο από τα πράγματα, με αντιφατικές ενδείξεις από τα κράτη μέλη, με μια ελληνική κυβέρνηση που αρνιόταν ακόμη και την ύπαρξη του προβλήματος με την μνημειώδη ρήση πως "λιάζονται και εξαφανίζονται". Μόλις τον Σεπτέμβριο του 2015 η ΕΕ κατέληξε στο μηχανισμό της μετεγκατάστασης από Ελλάδα και Ιταλία προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και μόλις τον Μάρτιο του 2016 ολοκληρώθηκε η συμφωνία με την Τουρκία που εκμηδένισε τις προσφυγικές ροές στην ανατολική Μεσόγειο χωρίς ευτυχώς να τις μεταφέρει προς την Ιταλία. Μέχρι τον Μάρτιο είχε μεσολαβήσει το κλείσιμο των συνόρων του βαλκανικού διαδρόμου και η συμπόρευση των χωρών του Βιζενγκραντ στη διαμόρφωση αντιπροσφυγικών πολιτικών.
Αυτή την στιγμή η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη, χωρίς όμως να υπάρχει περιθώριο εφησυχασμών. Η διαβίωση των προσφύγων στην Ελλάδα έχει αποκτήσει ποιοτικότερα χαρακτηριστικά καθώς έχουν κλείσει όλες οι εκτός ελέγχου δομές (Ειδομένη, Πειραιάς κλπ) Τα προβλήματα εστιάζονται κυρίως στα νησιά καθώς εκεί καθυστερεί η επεξεργασία των αιτήσεων ασύλου που θα εντάξει τους αιτούντες στην συμφωνία με την Τουρκία προς μετακίνηση στην γείτονα ή θα τους οδηγήσει στην ηπειρωτική χώρα. Η εκρηκτική κατάσταση των νησιών πρέπει να εκτονωθεί με την ταχύτερη υλοποίηση της συμφωνίας εκ μέρους μας καθώς δεν μπορούν οι νησιώτες να σηκώνουν μόνοι τους όλο το βάρος.
Η προσπάθεια της ΕΕ και του υπουργείου εστιάζεται τώρα στην μετακίνηση όλο και περισσοτέρων προσφύγων σε διαμερίσματα και στο σταμάτημα της οργανωμένης σίτισης που αντικαθίσταται από την κάρτα αγορών. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται και μια καλύτερη σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες.
Σημαντικός στόχος φυσικά παραμένει η πλήρης μετεγκατάσταση όσων τη δικαιούνται από την Ελλάδα σε άλλα κράτη μέλη, με προτεραιότητα στους ασυνόδευτους ανήλικους. Είναι τεράστια η πίεση για δημιουργία και νέων δομών φιλοξενίας ανηλίκων και η ΕΕ έπρεπε να έχει ήδη μετεγκαταστήσει όλα τα παιδιά που φιλοξενεί η Ελλάδα. Η Κομισιόν ήδη κίνησε διαδικασία κυρώσεων ενάντια στα κράτη Μέλη που δεν επιδεικνύουν την απαιτούμενη αλληλεγγύη.
Τέλος η Ελλάδα επιτέλους πρέπει να αρχίσει να απορροφάει τα τεράστια κονδύλια που προσφέρονται από τον τακτικό προϋπολογισμό της Ένωσης (πάνω από 500 εκ) και να μην μένει μόνο στην απορρόφηση των εκτάκτων, που και αυτά ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες. Η ΕΕ πιέζει πια στην ομαλοποίηση των χρηματικών ροών γιατί φυσικά δεν μπορεί να κατανοήσει πως δεν έχουμε ακόμη τον απαραίτητο σχεδιασμό που απαιτείται για τον τακτικό προϋπολογισμό.
Φυσικά το ερώτημα παραμένει: εάν καταρρεύσει η συμφωνία με την Tουρκία, ποιο είναι το σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης που θα προκύψει; Μήπως είναι καιρός να ολοκληρωθεί η αναθεώρηση του Δουβλίνου για την οποία Επιτροπή και Κοινοβούλιο προχωράνε τη διαβούλευση ενώ το Συμβούλιο κωφεύει;»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
