 |
|
|  Δευτέρα 26/6
ΕΛΛΑΔΑ
Ποινή κάθειρξης 13 ετών σε δάσκαλο για ασέλγεια σε βάρος μαθήτριας
Θεσσαλονίκη
Στις φυλακές οδηγείται 52χρονος δάσκαλος από τις Σέρρες, ο οποίος καταδικάστηκε σε συνολική ποινική κάθειρξης 13 ετών από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης για ασέλγεια σε βάρος ανήλικης μαθήτριας.
Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για κατάχρηση ανήλικου σε ασέλγεια από εκπαιδευτικό κατ' εξακολούθηση και αποπλάνηση παιδιού νεότερου των 15 ετών κατ' εξακολούθηση, ενώ του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Την ενοχή του είχε ζητήσει και ο εισαγγελέας της έδρας, προτείνοντας -μάλιστα- να μην του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.
Η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο του Μικτού Ορκωτού Εφετείου ύστερα από έφεση που άσκησε η εισαγγελέας κατά προηγούμενης απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, όταν με ψήφους 5-2 ο κατηγορούμενος δάσκαλος είχε κριθεί αθώος λόγω αμφιβολιών. Τον Νοέμβριο του 2015 και λίγες ημέρες μετά την αθωωτική απόφαση, η αντεισαγγελέας Εφετών Μαρία Τιντικάκη, μελετώντας τα πρακτικά εκείνης της δίκης, έκρινε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις άσκησης έφεσης και έτσι η δίκη επαναλήφθηκε, αυτήν τη φορά ενώπιον του Εφετείου, με διαφορετική σύνθεση.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, οι γονείς της 17χρονης -σήμερα- μαθήτριας επανέλαβαν από το βήμα του μάρτυρα όσα τους είχε εκμυστηρευτεί η κόρη τους, καταθέτοντας ότι ο δάσκαλος προέβη, για πάνω από δύο χρόνια, σε ασελγείς πράξεις εναντίον της ανήλικης, ειδικότερα το διάστημα 2012-14, όταν εκείνη φοιτούσε στην τελευταία τάξη του δημοτικού και μετά στο γυμνάσιο.
Ο 52χρονος αρνήθηκε τις σε βάρος του κατηγορίες, απολογούμενος ότι όσα κατήγγειλε η ανήλικη ήταν αποκύημα της φαντασίας της. Δεν έπεισε, όμως, δικαστές και ενόρκους, οι οποίοι τον έκριναν ομόφωνα ένοχο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
