 |
|
|  Παρασκευή Ωρα 12.17μμ
----------------------------------------΄Ενας "άλλος" Πάπας
----------------------------------------
Ο Πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό και «τυραννία των αγορών»
---------------------------------------
ΕΔΩ ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)
Ο πάπας Φραγκίσκος επέκρινε τον αχαλίνωτο καπιταλισμό χαρακτηρίζοντάς τον μια «νέα τυραννία» κι εκλιπάρησε τους ηγέτες των ισχυρότερων χωρών του κόσμου να καταπολεμήσουν την φτώχεια και την μεγεθυνόμενη ανισότητα σε ένα έγγραφο που δόθηκε στην δημοσιότητα, στο οποίο επαναλαμβάνει παράλληλα την έκκλησή του να υπάρξει ανανέωση στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
Το έγγραφο αυτό, έκτασης 84 σελίδων, το οποίο αποκαλείται «αποστολική παρότρυνση», είναι το πρώτο μείζον έργο του που έχει γράψει μόνος του αφότου ανέλαβε πάπας και καθιστά επίσημη άποψη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας απόψεις που είχε εκφέρει ως σήμερα ο νέος προκαθήμενός της μόνο σε προφορικά κηρύγματα και δημόσιες τοποθετήσεις του αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο.
Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος ποντίφικας τα τελευταία 1.300 χρόνια, συνέχισε και κλιμάκωσε στο κείμενο αυτό τις επικρίσεις του εναντίον του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, καταγγέλλοντας την «ειδωλολατρία του χρήματος» και καλώντας τους πολιτικούς να «επιτεθούν στις δομικές αιτίες της ανισότητας» και να προσπαθήσουν να προσφέρουν αξιοπρεπή δουλειά, περίθαλψη κι εκπαίδευση σε όλους.
Κάλεσε ακόμη τους πλούσιους να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους. «Όπως η εντολή "ου φονεύσεις" έθετε ένα ξεκάθαρο όριο ώστε να προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή, σήμερα θα πρέπει να πούμε κατά τον ίδιο τρόπο "όχι" σε μια οικονομία αποκλεισμών και ανισοτήτων. Μια τέτοια οικονομία σκοτώνει», έγραψε ο Φραγκίσκος στο κείμενο.
«Πώς μπορεί να μην είναι είδηση όταν ένας ηλικιωμένος άστεγος πεθαίνει από την έκθεση στα στοιχεία της φύσης αλλά να είναι είδηση όταν το χρηματιστήριο πέφτει δύο μονάδες;», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η ανανέωση του θεσμού αυτού δεν μπορεί να αναβάλλεται άλλο και πρόσθεσε ότι το Βατικανό και η ιεραρχία πρέπει να «ακούσει το μήνυμα».
«Προτιμώ μια εκκλησία μωλωπισμένη, πληγωμένη, βρώμικη επειδή ήταν έξω στους δρόμους από μια εκκλησία που είναι ανθυγιεινή διότι παρέμεινε περιορισμένη και προσκολλημένη στην ιδέα της δικής της ασφάλειας», έγραψε ο λατινοαμερικάνος πάπας στο κείμενο Εvangelii Gaudium («Η Χαρά του Ευαγγελίου»), το οποίο ένας Ιταλός θεολόγος χαρακτήρισε το «μανιφέστο του Φραγκίσκου» κι ένας αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα του Βατικανού είπε ότι θεωρεί την «Μεγάλη Χάρτα για την μεταρρύθμιση της Εκκλησίας».
Με τον απλό τρόπο έκφρασής του, που διαφέρει από το αποστασιοποιημένο και ακαδημαϊκό ύφος των προκατόχων του, ο Φραγκίσκος τονίζει πως «το χρήμα πρέπει να χρησιμεύει, όχι να διαφεντεύει».
Καλεί ακόμη την ρωμαιοκαθολική εκκλησία να δραστηριοποιηθεί «για την υπεράσπιση των ασθενέστερων» και «των παιδιών που θα γεννηθούν», να τηρήσει «μια στάση υπεράσπισης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος».
«Ο κίνδυνος της εποχής μας, με την συνεχή και καταπιεστική προσφορά καταναλωτικών αγαθών, είναι μια ατομικιστική λύπη, η οποία γεννάται από καρδιές φιλάργυρες, που βολεύονται εύκολα, η άρρωστη αναζήτηση της επιφανειακής ευχαρίστησης».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
