 |
|
|  Τρίτη 27/6
ΕΛΛΑΔΑ και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Ο «in» Μητροπολίτης της Καλαμαριάς Θεσσαλονίης
huffingtonpost.gr
Σήμερα ή θα είσαι in ή θα είσαι out. Κι όποιος νόμιζε πως το να είσαι in, έχει να κάνει με κάθε τι εκτός της εκκλησίας, σίγουρα θα αναθεωρήσει την άποψή του.
Νέος, ταπεινός, απλός, πνευματικός, οξυδερκής, διακριτικός, με έντονη αγάπη και θυσιαστικό πνεύμα. Στην Καλαμαριά, εδώ και δύο χρόνια έχει εκλεγεί Μητροπολίτης Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς ο κ.κ. Ιουστίνος, στον οποίο αρέσει να τον αποκαλεί ο καθένας «πατέρα Ιουστίνο». Βλέπετε, είναι πιο οικείο και αυτή τη σχέση οικειότητας με το πρόσωπό του, την έχτισε η απλότητα και η ταπεινότητά του. Αυτό εξάλλου, για όσους τον γνωρίζουν, είναι και το δυνατό του σημείο. Το να γίνεται προσιτός με ευκολία στον κάθε ένα και ιδιαίτερα στους νέους και στις νέες. Αυτό φαίνεται συν τοις άλλοις, μέσα από μία πληθώρα δραστηριοτήτων. Κι έχω την αίσθηση ότι οι δραστηριότητες, αυτό το ποιμαντικό έργο της Μητρόπολης του, ξεπερνάνε ακόμη και την πιο αισιόδοξη φαντασία.
Θέλω να πω, και μάλιστα αθεράπευτα το πιστεύω, ότι η εκκλησία τα τελευταία χρόνια ανοίγεται περισσότερο στον κόσμο, χωρίς να χάνει την αλήθεια της. Ξαναβρίσκοντας τον προσανατολισμό της, βγαίνει στις αγορές και στις πλατείες, εκεί δηλαδή απ' όπου ξεκίνησε. Βρίσκεται μέσα στην κοινωνία, δέχεται τα μέσα της κοινωνίας της κάθε εποχής και τα χρησιμοποιεί ώστε να καλλιεργηθούν πνευματικά οι ανθρώπινες ψυχές και να αναπαυτεί ο σύγχρονος πονεμένος άνθρωπος των πικρών και σκληρών ημερών.
Τα τελευταία χρόνια η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχει εκλέξει νέους στην ηλικία Μητροπολίτες και αυτό είναι από μόνο του ελπιδοφόρο. Η Εκκλησία δίνει ώθηση στο κοινωνικό και ποιμαντικό της έργο, μέσα από δραστήριους νέους Ιεράρχες, που γνωρίζουν πολύ καλά τις κοινωνικές δομές, εν τέλει τον σύγχρονο κοινωνικό ιστό. Εξάλλου, ποιος αμφισβητεί πως οι νέοι στην ηλικία Επίσκοποι, όπως ο π. Ιουστίνος, έχουν σύγχρονες παραστάσεις και αντιλήψεις της εποχής αυτής, κάτι που συμβάλλει κατά πολύ στην κατάλληλη αντίληψη των πραγμάτων; Και πιστεύω, πως συμφωνείτε ότι αυτό, που έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στην προσωπικότητα ενός Ιεράρχη (πέρα από την πνευματικότητα), είναι το αισθητήριο της αντίληψης των πραγμάτων.
Τι ξεχωριστό μπορεί να έχει τώρα ο Μητροπολίτης της Καλαμαριάς; Η πρώτη σκέψη, που μου 'ρχεται; Μία απίστευτα αστείρευτη δίψα να εμπνεύσει στους ανθρώπους το πρόσωπο του Χριστού. Δεν είναι κρυφό, αυτό που συχνά τονίζει, ότι δηλαδή «πρέπει να έχεις καψούρα με τον Χριστό, να είσαι ερωτευμένος με το πρόσωπο Του»! Μάλιστα, όταν φέτος το Πάσχα μία δημοσιογράφος τον ρώτησε σχετικά με το τι θα έλεγε στους νέους για τη νηστεία, εκείνος με απροσδόκητο και ανατρεπτικό λόγο, απάντησε: «Εγώ, θα σας πω κάτι το οποίο ίσως θα σας προκαλέσει. Και ίσως κάποιους να σας σκανδαλίσει. Εγώ στους νέους ανθρώπους δεν λέω να κάνουν τίποτα. Δεν τους λέω ούτε να νηστεύουν, δεν τους λέω ούτε να εγκρατεύονται, απλώς ένα πράγμα τους λέω∙ παιδιά γνωρίστε τον Χριστό. Εάν γνωρίσετε τον Χριστό, με όλη σας την καρδιά θα νηστέψετε, με όλη σας την καρδιά θα εγκρατευτείτε, με όλη σαν την καρδιά θα αγωνιστείτε. Εάν δεν γνωρίσετε τον Χριστό, για ποιο λόγο να νηστεύετε; Εγώ δεν βρίσκω λόγο να νηστέψουν ή να εκκλησιάζονται ή να αγωνίζονται εάν δεν γνωρίσουν τον Χριστό».
Ο Μητροπολίτης π. Ιουστίνος λειτουργεί συχνά και επισκέπτεται όλους τους ναούς της Μητροπόλεως του. Αγαπά ιδιαίτερα την Παναγία. Γι' αυτό και συχνά ο δρόμος του, τον οδηγεί στην Παναγία τη Μηχανιώτισσα, την μεγάλη του αδυναμία. Δεν μένει όμως στα λειτουργικά του καθήκοντα. Αγαπά με πόνο και ελπίδα τον άνθρωπο, που ζει πικρές μέρες. Έχει αναπτύξει, κι εδώ είναι το πλέον σημαντικότερο του έργου του, ένα πλήθος δραστηριοτήτων, οι οποίες αφορούν τομείς της ζωής, που κάποιος ίσως ποτέ να μην φανταζόταν.
Κατασκηνώσεις, θεατρική ομάδα «Άγιος Πορφύριος ο μίμος» (έχει ανεβάσει 12 έργα στα τελευταία 11 χρόνια), χορωδία νέων (συναυλίες, αφιερώματα, έκδοση ψηφιακών δίσκων, δημιουργία ψηφιακού αρχείου μουσικής σε μορφή ηλεκτρονικών κειμένων braille για μαθητές με προβλήματα όρασης), σχολή βυζαντινής μουσικής, σχολή εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων, κοινωνικό ιατρείο (δωρεάν ιατρικές εξετάσεις σε εγγεγραμμένους άπορους και ανασφάλιστους), κοινωνικό φαρμακείο (δωρεάν φάρμακα σε εγγεγραμμένους άπορους και ανασφάλιστους), συντροφιές νέων ζευγαριών (με ομιλίες κατάλληλων ειδικών επιστημόνων, συμβούλων γάμου, παιδοψυχίατρων, θεολόγων, εκπαιδευτικών), κατηχητικά, ομάδες μελέτης Αγίας Γραφής, ομιλίες φοιτητών, νέων και ενηλίκων, εκδρομές με τους νέους ανά την Ελλάδα, αποτελούν μέρος της ποιμαντικής του μέριμνας.
Εκείνο, που είναι άξιο αναφοράς, είναι το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης π. Ιουστίνος ποτέ του δεν κυνήγησε θέσεις και ό,τι ο Θεός ευλόγησε στη ζωή του, είναι δώρο Εκείνου. Σαφώς και είχε ευκαιρίες να αναρριχηθεί στην Ιεραρχία και νωρίτερα, όμως εκείνος ποτέ δεν πρόδωσε το απλό και ταπεινό ύφος, που διδάχθηκε από τον πνευματικό του πατέρα, τον ορισμό του Ιεράρχη τολμώ να πω, τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεόκλητο.
Ο π. Ιουστίνος έχει απλότητα στην καρδιά του και αυτό ελκύει τον σύγχρονο άνθρωπο και φυσικά τους νέους, που χαίρονται την επικοινωνία και την παρέα μαζί του. Κρύβοντας πολλές φορές το εγκόλπιο του και χαμογελώντας ανάμεσα στους νέους, χάνεται ανάμεσα τους, ανάμεσα στους ανθρώπους, μη γνωρίζοντας κάποιος εάν πρόκειται για Μητροπολίτη. Μιλώντας για τον έρωτα προς το πρόσωπο του Χριστού, τονίζει συχνά με παράπονο και αγωνία ζωγραφισμένη στο βλέμμα του, πως το μόνο εμπόδιο στη φανέρωση του θελήματος του Θεού είναι ο εγωισμός του ανθρώπου, που δεν δίνει χώρο στο Θεό για να μιλήσει. Αποστρέφεται όμως με έντονο πείσμα και την αδικία. Μιλώντας για να ωφελήσει και όχι για να προκαλέσει ευκαιριακούς εντυπωσιασμούς, ζώντας την εποχή αυτή, την οποία δεν εξορκίζει και χωρίς να αφορίζει ανθρώπους και καταστάσεις, επικεντρώνει την όλη του ύπαρξη στο πρόσωπο του Χριστού. Και απέχοντας από την ξύλινη γλώσσα, τις πομπώδεις εκφράσεις και τις ευχετικές αοριστολογίες, χτυπάει το κάθε πρόβλημα στο κέντρο του.
Πώς να μην είναι λοιπόν in ένας Μητροπολίτης, που ακόμη και με το χαμόγελο του διαλύει κάθε καχυποψία, η οποία πολλές φορές κυριαρχεί στο εκκλησιαστικό πνεύμα και απωθεί τους νέους από την εκκλησία; Πώς να μην είναι in ένας Μητροπολίτης, που ανοίγει κυριολεκτικά τα χέρια του σαν τον Εσταυρωμένο για να σε αγκαλιάσει και να χαθείς στην αγάπη του; Πώς να μην είναι in ένας Μητροπολίτης, που κάθεται να ακούσει τις αγωνίες των νέων, να πιει καφέ μαζί τους στην παραλία και να χαρεί τη βόλτα μαζί τους υπό το φως των αστεριών; Πώς να μην είναι in ένας Μητροπολίτης, που η αγάπη του σε κάνει να γελάς και να δακρύζεις από συγκίνηση; Πώς να μην είναι in ο Μητροπολίτης της Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς κ.κ. Ιουστίνος; Μάλλον, ο π. Ιουστίνος...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
