 |
|
|  Πέμπτη 29/6
YΓΕΙΑ-Eπιδημία οξείας διάρροιας στο Σουδάν
317 θάνατοι μέχρι τώρα,ενω καταγράφηκαν συνολικά πάνω από 16.600 κρούσματα
Unicef
Eπιδημία οξείας διάρροιας στοίχισε τη ζωή σε 38 ανθρώπους στο Σουδάν τον περασμένο μήνα, κάτι που αύξησε στους 317 τον αριθμό των θανάτων από τον Αύγουστο του 2016, ανέφερε το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (Unicef), τονίζοντας ότι φοβάται επιδείνωση της κατάστασης την περίοδο των βροχών.
Σύμφωνα με τη Γιούνισεφ, ύποπτα κρούσματα οξείας διάρροιας αναφέρθηκαν στις 12 από τις 18 Πολιτείες του Σουδάν την περίοδο αυτή.
«Πάνω από 16.600 κρούσματα οξείας διάρροιας καταγράφηκαν τους τελευταίους δέκα μήνες με 317 θανάτους, κάτι που αντιστοιχεί σε ένα επίπεδο διπλάσιο του επιπέδου συναγερμού», τόνισε σε μια ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα το Ταμείο. Άλλες υπηρεσίες του ΟΗΕ είχαν κάνει λόγο στις αρχές Ιουνίου για 279 θανάτους.
Η Πολιτεία του Λευκού Νείλου (κεντρικό Σουδάν) είναι αυτή που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη, ανέφερε η Γιούνισεφ, εξηγώντας ότι σε αυτή έχουν καταγραφεί 5.800 κρούσματα.
«Στην Πολιτεία του Λευκού Νείλου, με σχεδόν 100.000 πρόσφυγες να ζουν στην πλειονότητά τους σε καταυλισμούς, η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί καθώς ξεκινά η περίοδος των βροχών», επισήμανε ο εκπρόσωπος της Γιούνισεφ στο Σουδάν, Αμπντάλα Φάντιλ, σύμφωνα με την ανακοίνωσή της. «Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό», συμπλήρωσε ο ίδιος.
Οι άλλες Πολιτείες που πλήττονται είναι αυτές του Ανατολικού Νταρφούρ, του Βόρειου Νταρφούρ, του Νότιου Νταρφούρ, του Νότιου Κορντοφάν και του Δυτικού Κορντοφάν, διευκρίνισε η Γιούνισεφ.
«Τα παιδιά συνεχίζουν να πλήττονται πολύ σκληρά», ανέφερε ακόμη ο Φάντιλ και σημείωσε πως είναι απολύτως απαραίτητο να χορηγηθεί βοήθεια στον πληθυσμό των Πολιτειών αυτών.
Εκατοντάδες άνθρωποι στο Σουδάν μολύνονται κάθε χρόνο από ασθένειες που μεταδίδονται μέσω ακάθαρτου νερού.
Οι μεγάλες ανεπάρκειες του συστήματος υγείας του Σουδάν είναι ένας ακόμη παράγοντας που συμβάλλει στην επιδείνωση της κατάστασης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
