 |
|
|  Πέμπτη 29/6
ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ
O ανιστόρητος βασιλιάς απένειμε τιμητικό μετάλλιο σε πρώην υπουργό τού ...δικτάτορα Φράνκο ,που θεωρείται και υπεύθυνος για την αποκαλούμενη 'σφαγή της Βιτόρια' !!
Πηγή: El Publico-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ Γιώργης-Βύρων Δάβος
Ο εορτασμός της επετείου των 40 χρόνων από τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στην μετά Φράνκο εποχή στην Ισπανία, παρά τον ιστορικό χαρακτηρισμό της για πρώτη φορά ως ‘δικτατορίας’ από τον βασιλέα Φίλιππο ΣΤ’, επισκιάσθηκε εν μέρει από την τιμητική διάκριση που ο εστεμμένος παρέδωσε σε έναν παλαιό υπουργό του αυταρχικού καθεστώτος, που θεωρείται μάλιστα και ηθικός αυτουργός για την επονομαζόμενη ‘σφαγή της Βιτόρια’, το 1976, όπου είχαν χάσει τη ζωή τους 5 απεργοί εργάτες.
Ο Ροδόλφο Μαρτίν Βίλια ασκούσε καθήκοντα υπουργού Συνδικαλιστικών Υποθέσεων, όταν στις 3 Μαρτίου 1976 η αστυνομία κατέστειλε βίαια τη συγκέντρωση των απεργών, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πέντε άνθρωποι και να τραυματισθούν άλλοι 150, πολλοί εξ αυτών από σφαίρες. Μολονότι κανείς δεν είχε αναλάβει την ευθύνη για τη ‘σφαγή’, για τους απεργούς και τις οικογένειες των θυμάτων οι ηθικοί αυτουργοί είχαν ονοματεπώνυμο: Χεσούς Κιντάνα Σαραθίμπαρ, επικεφαλής της αστυνομίας και Ροδόλφο Μαρτίν Βίλια, υπουργός Συνδικαλιστικών Υποθέσεων του Φράνκο.
Το 2008 μία επιτροπή του Βασκικού Κοινοβουλίου είχε καταλήξει πως υπεύθυνοι σε διαφορετικό βαθμό για τα πεπραγμένα εκείνης της ημέρας ήσαν οι τότε υπουργοί του φρανκικού καθεστώτος Μανουέλ Φράγα Ιριμπάρνε (Διακυβέρνησης), Ροδόλφο Μαρτίν Βίλια (Συνδικαλιστικών Υποθέσεων) και Αλόνσο Οσόριο (Προεδρίας). Ωστόσο, το πόρισμα δεν στάλθηκε στη δικαιοσύνη, ενώ ουδέποτε έφθασε στα δικαστήρια και η υπόθεση της ‘σφαγής στη Βιτόρια’.
Οι κατηγορίες για ηθική αυτουργία δεν εμπόδισαν ωστόσο στο παραμικρό την μετέπειτα σταδιοδρομία του Μαρτίν Βίλια και στην εποχή της εθνικής συμφιλίωσης. Κανένας δεν του ζήτησε εξηγήσεις, ούτε και τον κατηγόρησε διότι είχε απονείμει μετάλλιο στον Αντόνιο Γκονθάλεθ Πατσέκο, τον πλέον διαβόητο βασανιστή της ύστερης περιόδου του Φρανκισμού. Ο Μαρτίν Βιλιάρ αποκαταστάθηκε επαγγελματικά ως πρόεδρος της μεγάλης επιχείρησης ενέργειας Endesa, της Sogecable (καλώδια), ενώ είχε αναλάβει με κυβερνητική διαταγή την ευθύνη για τις έρευνες για το ναυάγιο του Prestige. Και το επιστέγασμα η χθεσινή απονομή μεταλλίου για τις υπηρεσίες του από τα χέρια του μονάρχη.
Ωστόσο, στο εξωτερικό τα πράγματα για τον Μαρτίν Βίλια υπήρξαν διαφορετικά, καθώς η εισαγγελία της Αργεντινής είχε εκδώσει ένταλμα κράτησης και έκδοσης για τους Μαρτίν Βίλια και Κιντάνα ώστε να λογοδοτήσουν για εκείνα τα επεισόδια, επί τη βάσει ότι «δύνανται να θεωρηθούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ως εκ τούτου δεν παραγράφονται».
Ο Μαρτίν Βίλια είχε δηλώσει τότε πρόθυμος, «λόγω αρχών», να πάει να καταθέσει «κατά τρόπο πρόσφορο και ασφαλή για τον ίδιο».
Ωστόσο δεν το έκανε, και τούτο γιατί η Ισπανία αρνήθηκε την έκδοσή του, επικαλούμενη την αρχή της προνομιακής δίκης—δηλ. της εκδίκασης της υπόθεσης στον τόπο κατοικίας του κατηγορουμένου—αλλά και ανασύροντας από την ισπανική νομοθεσία του χαρακτηρισμού της υπόθεσης ως ‘εγκληματικής ευθύνης’, η οποία με βάση τα χαρακτηριστικά και τη χρονική απόσταση των γεγονότων έχει πλέον παραγραφεί.
Η χθεσινή τιμητική διάκριση στον Μαρτίν Βίλια για τον «ρόλο που διεδραμάτισε στην μετάβαση» προς τη δημοκρατία, εξόργισε τα θύματα και τους συγγενείς των γεγονότων της Βιτόρια, όπως και άλλων παρόμοιων κατασταλτικών επιχειρήσεων και διώξεων, που επί 40 χρόνια αξιώνουν από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις «αλήθεια, δικαίωση και τιμωρία των υπευθύνων».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
