 |
|
|  Κυριακή 2/7
ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ
Ένας στους τρείς Ρώσους τα βγάζει με δυσκολία πέρα
Πηγή: nezavisimaya gazeta
Ένας στους τρείς Ρώσους τα βγάζει με δυσκολία πέρα. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η εφημερίδα "Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα" σχολιάζοντας τα τελευταία στοιχεία που παρουσίασε η Ρωσική Στατιστική Υπηρεσία (Rostat).
Παράλληλα η εφημερίδα επισημαίνει ότι ο αριθμός των φτωχών αλλάζει από τρίμηνο σε τρίμηνο εξαιτίας του ότι επαναπροσδιορίζεται το μέγεθος του κατωτάτου ορίου διαβίωσης και των πρόσθετων επιδομάτων που δίνονται από το κράτος. Ωστόσο παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια γράφει η εφημερίδα παρατηρείται σταθερή αύξηση της φτώχειας, επισημαίνοντας ότι τα τελευταία χρόνια έφθασε το 30%, ενώ σήμερα 22 εκατομμύρια ζουν με εισοδήματα κάτω του κατώτατου ορίου διαβίωσης.
Ο διευθυντής του τμήματος πωλήσεων της εταιρείας Solid management Σεργκέι Ζβενογκαρότσκι, λέει ότι δεν φτωχαίνουν μόνο οι πολίτες με χαμηλά εισοδήματα αλλά ο πληθυσμός γενικά.
Από την πλευρά του ο αναλυτής της IFC Markets Ντμίτρι Λουκασόφ, εκτιμά ότι οι αριθμοί που αφορούν όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας δεν δείχνουν την πραγματική εικόνα των όσων συμβαίνουν.
" Η Rostat, βασίζεται στους δείκτες των επισήμως δηλωμένων εργοδοτών καθώς και στα στοιχεία των δημοσίων υπηρεσιών, που λαμβάνουν υπ όψιν τα εισοδήματα των προσώπων που έχουν νόμιμα έσοδα" , λέει ο Ντμίτρι Λουκασόφ, επισημαίνοντας ότι "την ίδια στιγμή στην Ρωσία εξακολουθεί να υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, που απασχολούνται στον τομέα της παραοικονομίας, που δεν φορολογείται" και έτσι η στατιστική παρακάμπτει αυτούς τους ανθρώπους, για αυτό είναι δύσκολο να ειπωθεί αν αυξήθηκε ο αριθμός των πολιτών με εισοδήματα που ξεπερνούν το μίνιμουμ διαβίωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
