 |
|
|  Σάββατο 8/7
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-G20
Συμφωνία για το ελεύθερο εμπόριο, αγεφύρωτο χάσμα για την κλιματική αλλαγή
πηγή DW
Συμφωνία στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή σε ένα από τα δυο πλέον ακανθώδη ζητήματα του G20, το ελεύθερο εμπόριο επετεύχθη τελικά στη Σύνοδο του G20. Οι ηγέτες των ισχυρότερων και αναδυόμενων οικονομιών του κόσμου τάσσονται μεν υπέρ του ελευθέρου εμπορίου και κατά του προστατευτισμού, αναγνωρίζουν όμως την ίδια ώρα και «τον ρόλο θεμιτών αμυντικών εργαλείων» στο εμπόριο, στο πλαίσιο όμως των κανόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Στο πεδίο αυτό ουσιαστικά οι ηγέτες του G20 συμφωνούν σε αυτά που μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν αυτονόητα και τα οποία όμως ήρθε να ανατρέψει η οικονομική φιλοσοφία του αμερικανού προέδρου Τραμπ και το δόγμα του προστατευτισμού και απομονωτισμού που πρεσβεύει.
Αγεφύρωτο χάσμα για την κλιματική αλλαγή
Οι ηγέτες των G20 δεν κατάφεραν να γεφυρώσουν τις διαφορές του στο θέμα της κλιματικής αλλαγής - βασική παράμετρος είναι τα επίπεδα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα
Στο έτερο μεγάλο αγκάθι της συνόδου, την κλιματική αλλαγή, δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία καθώς οι διαπραγματευτές δεν κατάφεραν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους. Μετά την απόφαση της Ουάσιγκτον να αποχωρήσει από τη Συμφωνία του Παρισιού τα υπόλοιπα μέλη του G20 επιβεβαιώνουν την πρόθεσή τους να υλοποιήσουν «τάχιστα» τα συμφωνηθέντα. Μετά από μακρά διελκυστίνδα η προδιαγεγραμμένη διάσταση απόψεων φαίνεται να αποτυπώνεται και στο τελικό ανακοινωθέν της Συνόδου, γεγονός ιδιαίτερα ασυνήθιστο αν όχι πρωτόγνωρο στα χρονικά του G20. Την ίδια ώρα απορρίπτεται η πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας, όπως αξιώνει η αμερικανική πλευρά, με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες να την χαρακτηρίζουν «μη αναστρέψιμη». Παρά ταύτα ελήφθη υπόψη μια αρκετά διαφιλονικούμενη αμερικανική πρόταση που διασφαλίζει ουσιαστικά στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να παρέχουν βοήθεια σε άλλες χώρες «για την φιλική προς το περιβάλλον χρήση ορυκτών». Το γεγονός ότι η πρόταση συμπεριελήφθη στο τελικό ανακοινωθέν προκαλεί ήδη οργισμένες αντιδράσεις εκ μέρους περιβαλλοντικών οργανώσεων, αφού επί της ουσίας αντίκειται στο πνεύμα της Συμφωνίας του Παρισιού.
Στο πεδίο του προσφυγικού δεν πέρασε ευρωπαϊκή πρόταση για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος των διακινητών ανθρώπων. Η πρόταση προσέκρουσε στις αντιστάσεις Ρωσίας και Κίνας για αδιευκρίνιστους λόγους. Οι δυο χώρες δέχθηκαν απλώς να συμπεριληφθεί μια επισήμανση για την ανάγκη να ενταθεί ο αγώνας κατά των διακινητών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
