 |
|
|  Δευτέρα 10/7
ΕΕ-ΙΡΑΚ-ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ
Η νίκη στη Μοσούλη, "καθοριστικό βήμα" στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας
AFP
Το τέλος της κατοχής της πόλης της Μοσούλης στο Ιράκ είναι ένα "καθοριστικό βήμα" στη μάχη "για την εξουδετέρωση του ελέγχου των τρομοκρατών" από ορισμένες περιοχές του Ιράκ, ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
"Η ανακατάληψη της Μοσούλης από τα χέρια του Ισλαμικού Κράτους σηματοδοτεί ένα καθοριστικό βήμα για την εξουδετέρωση του ελέγχου των τρομοκρατών από ορισμένες περιοχές του Ιράκ και για την απελευθέρωση του λαού του", αναφέρουν η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι και ο Επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων,Χρήστος Στυλιανίδης σε κοινή ανακοίνωσή τους.
Σε αυτήν, οι δύο ευρωπαίοι αξιωματούχοι χαιρετίζουν "το θάρρος του λαού του Ιράκ, της κυβέρνησής του και των ενόπλων δυνάμεών του και αποτίουν φόρο τιμής στους στρατιώτες και τους αμάχους που θυσίασαν τη ζωή τους για την επίτευξη αυτής της νίκης".
Το Ιράκ κήρυξε τη "νίκη" στη Μοσούλη ενάντια στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο τέλος μιας μάχης που διήρκησε σχεδόν εννέα μήνες.
Η ανακατάληψη της δεύτερης πόλης του Ιράκ, που είχε γίνει το μεγαλύτερο προπύργιο του ΙΚ, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της Βαγδάτης έναντι του ΙΚ από τότε που η εξτρεμιστική σουνιτική οργάνωση κατέλαβε το 2014 τεράστιες εκτάσεις του ιρακινού εδάφους.
Η ΕΕ υπογραμμίζει επίσης "τη σημασία της προστασίας των αμάχων".
Η Φεντερίκα Μογκερίνι και ο Χρήστος Στυλιανίδης χαρακτηρίζουν "ουσιαστική" την αποκατάσταση της "εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινοτήτων" ώστε οι Ιρακινοί να μπορούν να αρχίσουν να οικοδομούν ένα κοινό μέλλον". Επίσης διαβεβαιώνουν το Ιράκ για την υποστήριξη της ΕΕ σε θέματα ανθρωπιστικής βοήθειας και ασφάλειας για να ξεπεραστούν "οι προκλήσεις" και να επιτευχθεί "η σταθεροποίηση και η συμφιλίωση".
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
