Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δευτέρα 10/7

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Πέθανε σε ηλικία 51 ετών ο Αντόν Νόσικ, πρωτοπόρος του ρωσικού Διαδικτύου



AFP/BBC

Ο Αντόν Νόσικ, διάσημος μπλόγκερ και ακτιβιστής, που θεωρείται ένας από τους ιδρυτές του ρωσικού Διαδικτύου, πέθανε σε ηλικία 51 ετών, ανακοίνωσαν οι οικείοι του. "Ναι, είναι αλήθεια. Ο Αντόν Νόσικ πέθανε στη Μόσχα την περασμένη νύχτα", έγραψε στο Facebook, ένας από τους φίλους του, ο επιχειρηματίας και εκδότης Ντεμιάν Κουντριαβτσόφ. Σύμφωνα με το BBC, ο εξέχων μπλόγκερ και επιχειρηματίας του Διαδικτύου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Η είδηση του θανάτου του έχει συγκλονίσει τα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Νόσικ ήταν συνιδρυτής και εκδότης των μεγαλύτερων διαδικτυακών εκδόσεων στη Ρωσία. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, υποστήριζε ότι το Διαδίκτυο είναι πάντα "ένα νησί ελευθερίας" και θα παραμείνει έτσι παρά τις προσπάθειες να περιοριστεί. "Είναι απλά αδύνατο να το πιστέψουμε", έγραψε στο Twitter o πολιτικός της αντιπολίτευσης 'Ιλια Γιασίν. "Αναπαύσου εν ειρήνη, φίλε μου!". Ο Αντόν Νόσικ εγκαινίασε το 1999 μια από τις πρώτες πύλες διαδικτυακής ενημέρωσης στη Ρωσία, τη Gazeta.ru, καθώς και άλλες δημοφιλείς ιστοσελίδες όπως οι Lenta.ru και Newsru.com, υπό τη διπλή του ιδιότητα του δημοσιογράφου και του επιχειρηματία. Διατηρούσε ένα από τα ιστολόγια με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στη χώρα. "Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του ρωσικού Ιντερνετ", γράφει σήμερα η εφημερίδα Vedomosti, αποχαιρετώντας τον. Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, φανατικός χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, εξέφρασε τη λύπη του για τον θάνατο ενός "πραγματικού επαγγελματία, πρωτοπόρου του Διαδικτύου στη Ρωσία". Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Κρεμλίνου, ο Αλεξέι Ναβάλνι, δήλωσε ότι θεωρεί "μέντορά του" τον Νόσικ, τονίζοντας ότι ο εκλιπών είχε "καθοριστική επιρροή" στις απόψεις και στις δραστηριότητές του (Ναβάλνι) που είχαν σχέση με το Ιντερνετ και τη δημοσιογραφία". Ο Αντόν Νόσικ είχε απομακρυνθεί τα τελευταία χρόνια από τη διαχείριση των μμε και ήταν κυρίως γνωστός ως σημαίνων μπλόγκερ και σχολιαστής της επικαιρότητας, ενώ οι ιστοσελίδες που ίδρυσε άλλαξαν χέρια και υιοθέτησαν σταδιακά ηπιότερη αντιπολιτευτική γραμμή απέναντι στο Κρεμλίνο. Ιδιαίτερα επικριτικός για τη στροφή που επιχειρείται από το 2014 από τις αρχές στον έλεγχο του ρωσικού Ιντερνετ, ο Αντόν Νόσικ προειδοποίησε επανειλημμένα για τη "μεταμόρφωση της Ρωσίας σε Βόρεια Κορέα όσον αφορά τη διαχείριση και επεξεργασία του Ιντερνετ". Το 2016, ο Νόσικ καταδικάστηκε σε βαρύ πρόστιμο γιατί κάλεσε τον πρόεδρο Πούτιν να "σβήσει τη Συρία από τον χάρτη", την επομένη της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης για την υποστήριξη της κυβέρνησης της Δαμασκού. Ο Αντόν Νόσικ έζησε στο Ισραήλ μεταξύ 1990 και 1997 και είχε διπλή υπηκοότητα, ρωσική και ισραηλινή.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία