 |
|
|  Τετάρτη 12/7
ΙΣΠΑΝΙΑ-ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Δεκάδες φυσικά διατηρημένοι εγκέφαλοι ανακαλύφθηκαν σε μαζικό τάφο της εποχής της Ισπανικού Εμφυλίου
Reuters
Αρχαιολόγοι που πραγματοποιούν εκσκαφή ενός μαζικού τάφου από τον Ισπανικό Εμφύλιο (1936-1939) βρήκαν τους φυσικά διατηρημένους εγκεφάλους 45 ανθρώπων που εκτελέστηκαν πριν από 80 χρόνια και τάφηκαν σε ένα λόφο στην επαρχία Μπούργος (βόρεια).
Στην Ισπανία υπάρχουν εκατοντάδες μαζικοί τάφοι που χρονολογούνται από την εποχή του Εμφυλίου και της δικτατορίας που ακολούθησε υπό τον στρατηγό Φρανθίσκο Φράνκο. Πολλοί λίγοι από αυτούς έχουν ανασκαφεί λόγω έλλειψης χρηματοδότησης και ενός «συμφώνου λήθης» στην Ισπανία με την επιστροφή της στη δημοκρατία τη δεκαετία του 1970.
Οι εγκέφαλοι ορισμένων σορών στον τάφο Λα Πεδράχα διατηρήθηκαν λόγω των πολύ ειδικών περιβαλλοντικών συνθηκών αφού ισχυρές βροχές διαπότισαν τις τρύπες που είχαν αφήσει οι σφαίρες στα κρανία τους. Αυτή η διαδικασία «σαπωνοποίησης» τους μετέτρεψε σε μια σαπωνοειδή ουσία.
Ανασκάφθηκε επίσης μια διατηρημένη καρδιά, ένα χωρίς προηγούμενο εύρημα, λέει ο επιστήμονας ιατροδικαστής Φερνάντο Σερούγια ο οποίος εργάστηκε στην εκσκαφή και έχει δημοσιεύσει μια μελέτη με λεπτομέρειες για την ανακάλυψη.
«Η ανακάλυψη φυσικά διατηρημένων εγκεφάλων είναι πολύ σπάνια», είπε ο Σερούγια. «Υπάρχουν μόνο περίπου 100 καταγεγραμμένες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο», πρόσθεσε.
Οι εγκέφαλοι διατηρούνται σε ένα εργαστήριο στη Γαλικία, στη βορειοανατολική Ισπανία, όπου εργάζεται ο Σερούγια. Ζαρωμένοι, καφέ και με ορατές ακόμη τις ζάρες, αποτελούν τη μεγαλύτερη συλλογή φυσικά διατηρημένων ανθρώπινων εγκεφάλων στον κόσμο, λέει.
Κανένα από τα διατηρημένα όργανα δεν έχει εξακριβωθεί σε ποιον ανήκε, ενώ μόνο 16 από τις 104 σορούς που βρέθηκαν στον τάφο έχουν ταυτοποιηθεί.
Ανάμεσά τους είναι εκείνη του Ραφαέλ Μαρτίνες, προέδρου μιας σοσιαλιστικής ένωσης που δολοφονήθηκε από οπαδούς του Φράνκο το 1936 και ταυτοποιήθηκε πρόσφατα.
«Μακάρι να μπορούσαν αυτοί οι εγκέφαλοι να μας πουν τι συνέβη εκεί», είπε ο εγγονός του, Μιγκέλ Άνχελ Μαρτίνες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
