 |
|
|  Σάββατο 15/7
ΚΥΠΡΟΣ
Σαράντα τρία χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών κατά του Μακαρίου
ΛΕΥΚΩΣΙΑ-΄Αρης Βικέτος
Συμπληρώθηκαν σήμερα 43 χρόνια από την αποφράδα ημέρα, της 15ης Ιουλίου 1974, όταν η χούντα των Αθηνών και οι συνεργάτες της στην Κύπρο προχώρησαν στο προδοτικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του τότε Προέδρου της, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ'. Πέντε μέρες αργότερα, το πραξικόπημα έδωσε το πρόσχημα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και της έδωσε την αφορμή για τη στρατιωτική κατοχή μέχρι σήμερα, του βορείου τμήματος της Κύπρου. Η σημερινή επέτειος είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς χθες ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων παρέδωσε στον Κύπριο ομόλογο του, Δημήτρη Συλλούρη το Αρχείο της ελληνικής Βουλής για τον «Φάκελο της Κύπρου».
Στις 8 και 20 το πρωί, ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος, ήχησαν οι σειρήνες. Στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία τελέστηκε, παρουσία του προέδρου Αναστασιάδη, επίσημο μνημόσυνο των πεσόντων, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Στους τάφους των αντιστασιακών κατά το πραξικόπημα οι παριστάμενοι γιουχάισαν τον εκπρόσωπο του κόμματος ΕΛΑΜ (Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο), όταν κατέθεσε στεφάνι. Εξάλλου, ο βουλευτής του ΕΛΑΜ, Λίνος Παπαγιάννης, ο οποίος παρίστατο στην επιμνημόσυνη δέηση με ομιλητή τον πρόεδρο Αναστασιάδη κατέθεσε στεφάνι στους τάφους των στρατιωτών, που έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα.
«Η Ιστορία μας διδάσκει ότι μέσα από την ενότητα πρέπει να δώσουμε τους αγώνες με κοινό στόχο την απαλλαγή της πατρίδας μας από τα κατοχικά στρατεύματα και την επανένωση» τόνισε ο Νίκος Αναστασιάδης. Μιλώντας στο περιθώριο του μνημόσυνου των πεσόντων του πραξικοπήματος, στην Εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στη Λευκωσία, ο πρόεδρος Αναστασιάδης είπε επίσης ότι η σημερινή μέρα είναι «μια μέρα ντροπής». Είναι σημείωσε, «μια μαύρη σελίδα της Ιστορίας μας, μια μέρα προδοσίας από τη στρατιωτική χούντα των Αθηνών, που χωρίς αμφιβολία άφησε μέχρι σήμερα τα σημάδια της μέσα από τη διαίρεση της πατρίδας μας».
Η ολομέλεια της Βουλής καταδίκασε τις επετείους του πραξικοπήματος και της εισβολής με κεντρικό, νέο σημείο αναφοράς την παράδοση από τη Βουλή των Ελλήνων του «Φακέλου» της Κύπρου. Από τη συνεδρίαση απουσίασε ο πρόεδρος Αναστασιάδης, γεγονός που προκάλεσε σχόλια γιατί είναι η πρώτη απουσία Κυπρίου προέδρου σε 42 χρόνια. Ο πρόεδρος της Βουλής, Δημήτρης Συλλούρης, ανέλαβε την ευθύνη αναφέροντας ότι, «λόγω παράλειψης του Γραφείου του να αποστείλει πρόσκληση στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος δεν προσήλθε στην συνεδρίαση». Η συνεδρίαση υνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με ομιλίες του πρόεδρου της Βουλής και των αρχηγών των κομμάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
