 |
|
|  Δευτέρα 17/7
ΙΡΑΝ
Σε δέκα χρόνια κάθειρξη καταδικάστηκε Αμερικανός υπήκοος με την κατηγορία της κατασκοπείας
AFP-Reuters
Ιρανικό δικαστήριο καταδίκασε χθες Κυριακή έναν μεταπτυχιακό φοιτητή του Πρίνστον σε 10 χρόνια κάθειρξη με την κατηγορία της κατασκοπείας, ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπος του υπουργείου Δικαιοσύνης της χώρας.
Ο Σιγιουέ Γουάνγκ, 37 ετών, κατηγορούνταν ότι «κατασκόπευε υπό το πρόσχημα της διεξαγωγής έρευνας» μετέδωσε το Mizan, ο επίσημος ιστότοπος του υπουργείου Δικαιοσύνης του Ιράν. Ο Γουάνγκ γεννήθηκε στην Κίνα, όμως είχε πάρει την αμερικανική υπηκοότητα.
«Το πρόσωπο αυτό, που συγκέντρωνε πληροφορίες και κατευθυνόταν άμεσα από την Αμερική, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη, όμως μπορεί να ασκήσει έφεση», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Γολαμχοσεΐν Μοχσενί Ετζεΐ.
Σύμφωνα με το Mizan, ο Γουάνγκ συνεργαζόταν με διάφορα κέντρα ερευνών, κυρίως «τη σχολή διακυβέρνησης Κένεντι του πανεπιστημίου Χάρβαρντ», «το Κέντρο Ερευνών Μπιτζάν Μοσαβάρ- Ραχμανί για το Ιράν και τον Περσικό Κόλπο» του πανεπιστημίου Πρίνστον, ή ακόμη και το «Κέντρο Ιρανικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ (…) με στόχο να ερευνηθούν υποθέσεις για την ήρεμη ανατροπή» της ιρανικής κυβέρνησης.
«Ο Αμερικανός αυτός κατάσκοπος είχε αποστολή να συλλέγει πληροφορίες και απόρρητα έγγραφα» για το Ιράν, επεσήμανε το πρακτορείο, το οποίο διευκρίνισε ότι ο Γουάνγκ συνελήφθη στις 8 Αυγούστου 2016.
Από την πλευρά του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατηγόρησε την Τεχεράνη ότι κατασκευάζει κατηγορίες για να συλλαμβάνει Αμερικανούς και άλλους αλλοδαπούς.
«Ζητάμε την άμεση απελευθέρωση όλων των Αμερικανών πολιτών που κρατούνται στο Ιράν, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους», ανάφερε αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Δύο Ιρανοαμερικανοί πολίτες, ο επιχειρηματίας Σιαμάκ Ναμαζί και ο πατέρας του Μοχαμάντ Μπαγκέρ Ναμαζί, καταδικάστηκαν τον Οκτώβριο του 2016 μαζί με τέσσερις ακόμη ανθρώπους σε δέκα χρόνια κάθειρξη για «κατασκοπεία» υπέρ της Ουάσινγκτον.
Οι ΗΠΑ έχουν ζητήσει επανειλημμένα την άμεση απελευθέρωσή τους.
Επίσης η Ουάσινγκτον ζητεί τη συνεργασία της Τεχεράνης στην υπόθεση του Ρόμπερτ Λέβινσον, πρώην πράκτορα του FBI ο οποίος εξαφανίστηκε στο Ιράν το 2007.
Τον Ιανουάριο του 2016 τέσσερις Ιρανοαμερικανοί, μεταξύ αυτών ένας δημοσιογράφος της Washington Post, ο Τζέισον Ρεζαϊάν που κατηγορείται επίσης για κατασκοπεία και ο πρώην πεζοναύτης Αμίρ Χεκματί αφέθηκαν ελεύθεροι με αντάλλαγμα την απελευθέρωση επτά Ιρανών που κατηγορούνταν στις ΗΠΑ. Ένας πέμπτος Αμερικάνος αφέθηκε ελεύθερος την ίδια περίοδο όμως εκτός πλαισίου αυτής της ανταλλαγής.
Ιράν και ΗΠΑ δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις από το 1980 και οι σχέσεις τους έχουν επιδεινωθεί μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει εχθρική στάση προς την Τεχεράνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
