 |
|
|  Δευτέρα 17/7
ΠΟΥ-Unicef
Ένα στα δέκα παιδιά δεν έκανε κανένα εμβόλιο το 2016 και κινδυνευει να προσβληθεί απο ασθένειες
AFP
Ένα στα δέκα παιδιά σε όλον τον κόσμο δεν έκανε κανένα εμβόλιο το 2016 και κινδυνεύει να προσβληθεί από διφθερίτιδα, τέτανό ή κοκκύτη, προειδοποίησε σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Η μελέτη αυτή, σε συνεργασία με τη Unicef (το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά) αποκαλύπτει ότι 12,9 εκατομμύρια παιδιά σε σύνολο 116,6 εκατομμυρίων δεν έχουν εμβολιαστεί και, επιπλέον, περίπου 6,6 εκατομμύρια παιδιά δεν έλαβαν παρά μόνο μία δόση από τις τρεις που είναι απαραίτητες για να προστατευθούν από μεταδοτικές ασθένειες.
Από το 2010 το ποσοστό των εμβολιασμών στα παιδιά παραμένει σταθερό στο 86% και απέχει ακόμη αρκετά από τον στόχο του 90% που έχει θέσει ο ΟΗΕ.
"Τα περισσότερα από τα παιδιά που δεν εμβολιάζονται είναι τα ίδια που δεν έχουν περάσει από τα συστήματα υγείας. Τα παιδιά αυτά πιθανότατα δεν έχουν λάβει καμία ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Αν θέλουμε να αυξήσουμε το συνολικό ποσοστό των εμβολιασμών, οι υπηρεσίες υγείας θα πρέπει να φτάσουν σε εκείνους που σήμερα δεν καλύπτονται από αυτές", τόνισε ο Δρ. Ζαν-Μαρί Όκουο-Μπέλε, ο διευθυντής της υπηρεσίας ανοσοποίησης και εμβολίων του ΠΟΥ.
Χάρη στον εμβολιασμό αποφεύγονται κάθε χρόνο 2-3 εκατομμύρια θάνατοι από διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη και ιλαρά, υπενθυμίζουν ο ΠΟΥ και η Unicef.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, 130 από τις 194 χώρες-μέλη του ΠΟΥ πέτυχαν πέρσι να έχουν ποσοστά τουλάχιστον 90% όσον αφορά τον εμβολιασμό για τη διφθερίτιδα, τον τέτανο και τον κοκκύτη. Όμως σε οκτώ χώρες το ποσοστό αυτό παραμένει ακόμη κάτω από το 50%: στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Τσαντ, την Ισημερινή Γουινέα, τη Νιγηρία, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν, τη Συρία και την Ουκρανία.
Υπενθυμίζοντας ότι ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός ζει σε αστικές ζώνες, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι παραγκουπόλεις της Αφρικής και της Ασίας, η έκθεση υπογραμμίζει ότι οι "φτωχοί αστοί" είναι εκείνοι που κινδυνεύουν περισσότερο να μην εμβολιάζονται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
