 |
|
|  Τρίτη 18/7
ΕΛΛΑΔΑ-ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ UNESCO ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΑΜΙΑΚΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ
Τιμητικός έπαινος στον ΕΟΣ Σάμου απονεμήθηκε από την UNESCO Πειραιώς και Νήσων
Σάμος
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην πλακέτα «Ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων απονέμει τιμητικό έπαινο στον Ενιαίο Οινοποιητικό Αγροτικό Συνεταιρισμό της Σάμου και μέσω αυτού στον Σαμιώτη Αμπελουργό που κατόρθωσε να διατηρήσει ανά τους αιώνες το Σαμιακό Αμπελώνα και να διασώσει την παράδοση και την οινοποιητική τέχνη ως πολιτιστική και κοινωνική παρακαταθήκη».
«Σε ένα από τα πιο παλαιά συνεταιριστικά σχήματα της Ελλάδος και τα πλέον πολυπρόσωπα διεθνώς ως προς τον αριθμό μελών, τον κυριότερο οινικό πρεσβευτή της Ελλάδας στο εξωτερικό με εξαγωγές σε όλο τον κόσμο, τον Ενιαίο Οινοποιητικό Αγροτικό Συνεταιρισμό της Σάμου και μέσω αυτού στον ΣΑΜΙΩΤΗ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΟ αποφασίστηκε από το Δ.Σ του Ομίλου UΝΕSCO Πειραιώς και Νήσων να απονεμηθεί τιμητικός έπαινος για τη μακρόχρονη ιστορική διαδρομή, τη διατήρηση του παραδοσιακού σαμιακού αμπελώνα, την προστασία του εισοδήματος των αμπελοκαλλιεργητών και τη στήριξη της οικονομίας της Σάμου…» τόνισε μεταξύ άλλων η εκπρόσωπος του Ομίλου Γεωργία Κακλιά στην εισαγωγική ομιλία της και στα πλαίσια του 3ου Φεστιβάλ Σάμου (15 Ιουλίου 2017).
Ακόμη η κα Κακλιά επισήμανε πως «τα κρασιά του ΕΟΣ Σάμου συγκεντρώνουν εκατοντάδες βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις ενώ κάθε χρόνο προστίθενται ολοένα και περισσότερες στη μακρά σειρά των διεθνών τους διακρίσεων».
«Η εικόνα που έχει η UNESCO και ο πρόεδρος κ. Μαρωνίτης για τον ΕΟΣ Σάμου, είναι πως δεν επαναπαύεται…» δήλωσε χαρακτηριστικά. «Έχει υψηλή αναγνωρισιμότητα σε όλο τον κόσμο και έχει ταυτίσει απόλυτα το όνομά του με τη γεωγραφική του προέλευση, όπως συμβαίνει με τους πιο εκλεκτούς διεθνώς αμπελώνες. Εκσυγχρονίζεται διαρκώς και επενδύει σε τεχνολογία και τεχνογνωσία συνδυάζοντάς τις αρμονικά με την παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας, ενώ διαθέτει μια από τις παλαιότερες κατοχυρώσεις ελεγχόμενης ονομασίας προέλευσης της Ευρώπης. Για όλους αυτούς τους λόγους, τιμούμε τον Σαμιώτη αμπελοκαλλιεργητή μέσω του Συνεταιρισμού που από το 1934 προστατεύει, διατηρεί και αναπτύσσει το σαμιακό αμπελώνα με την ιδιαίτερη ποικιλία του ¶σπρου Μοσχάτου Σάμου…»
Ο πρόεδρος του ΕΟΣ Σάμου Γιάννης Σκούτας, παραλαμβάνοντας το βραβείο τόνισε μεταξύ άλλων πως «…είναι σημαντική αυτή η διάκριση καθώς συμπίπτει με μια δικαίωση των επί διετία προσπαθειών του ΕΟΣ Σάμου για ανάδειξη του Σαμιακού Αμπελώνα ως Στοιχείου της ¶υλης Εθνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η εγγραφή του σχετικού δελτίου στην πρώτη σελίδα του Εθνικού ευρετηρίου του Υπουργείου Πολιτισμού μας γεμίζει χαρά και αποτελεί ξεχωριστή τιμή. Ο απώτερος στόχος μας είναι, μέσα στην επόμενη πενταετία, να υπάρξει αποδοχή του Σαμιακού αμπελώνα ως Παγκόσμιο Μνημείο ¶υλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO ενδεχόμενο που ισοδυναμεί με παγκόσμια καταξίωση όχι μόνο του αμπελώνα και των οίνων της Σάμου, αλλά του τόπου και των καλλιεργητών. Αυτό θα αποτελέσει μια ισχυρή παρακαταθήκη για το Αύριο και κληρονομιά για τις γενιές που έρχονται…»
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο εισαγωγικό κείμενο που έχει αναρτηθεί στην αντίστοιχη επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού*, «η καλλιέργεια του αμπελιού στη Σάμο κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ιστορία, την παράδοση, τη σύγχρονη κοινωνική και οικονομική ζωή του νησιού. Η σύνδεση της αμπελοκαλλιέργειας με την κοινωνική, οικονομική και χωροταξική δομή του νησιού είναι άρρηκτη και διαρκής. Για κάθε οικογένεια, θεωρείται αναγκαία και επιβαλλόμενη από έναν άτυπο «κοινωνικό κώδικα» η διατήρηση και καλλιέργεια του πατρογονικού αμπελώνα ακόμη και ως παράλληλη οικονομική δραστηριότητα.
Στο 95% των εκτάσεων καλλιεργείται το Μοσχάτο Σάμου, από το οποίο παρασκευάζονται ποιοτικοί οίνοι με παγκόσμια καταξίωση. Το Μοσχάτο Σάμου αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές λευκές ποικιλίες οινοποιίας και η παραγωγή του υπάγεται σε καθεστώς Π.Ο.Π. Σάμος (Samos).
Η μακρά ιστορία της αμπελουργίας στη Σάμο έχει συντελέσει στη δημιουργία ενός μοναδικού αμπελοοινικού πολιτισμού που διασυνδέεται με τον ευρωπαϊκό αμπελοοινικό πολιτισμό και τα παραδοσιακά κέντρα του (Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία κ.ά.). Αποτέλεσε και αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς πυλώνες στήριξης της τοπικής κοινωνίας, τόσο μέσω της παραγωγής αμπελοοινοικών προϊόντων υψηλής ποιότητας, όσο και ως βασικός παράγοντας διαμόρφωσης του σαμιακού τοπίου, στο οποίο δεσπόζουν οι αναβαθμίδες»
*http://ayla.culture.gr/%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85/
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
