 |
|
|  Τρίτη 18/7
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ
Δύο μετάλλια κι ένα παγκόσμιο ρεκόρ για την Ελλάδα
ΛΟΝΔΙΝΟ/ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Δύο μετάλλια, εκ των οποίων ένα χρυσό, αλλά και ένα παγκόσμιο ρεκόρ, ήταν ο εντυπωσιακός απολογισμός του ελληνικού στίβου κατά τη διάρκεια της 4ης ημέρας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που φιλοξενείται στο Λονδίνο.
Ο Μιχάλης Σείτης, μετά από εκπληκτική κούρσα, κατέκτησε την κορυφή των 400 μέτρων κατηγορίας Τ44 με επίδοση 51.41. Ο Ροδίτης πρωταθλητής, ο οποίος είναι και κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στο συγκεκριμένο αγώνισμα από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, χάρισε στην Ελλάδα το τρίτο συνολικά μετάλλιο έως τώρα στη διοργάνωση, αφού λίγο νωρίτερα σήμερα, ο Χρήστος Κουτούλιας βρέθηκε στην δεύτερη θέση του πόντιουμ των νικητών στο τριπλούν κατηγορίας Τ47. Ο Έλληνας πρωταθλητής, με επίδοση 13 μέτρα 84 εκατοστά που αποτελεί ατομικό ρεκόρ, στο πρώτο κιόλας άλμα, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Όλα τα άλματα του Κουτούλια ήταν έγκυρα και μετρήθηκαν πάνω από 13.50 μέτρα. Αναλυτικά: 13.84 (+1.1), 13.60 (+1.0), 13.78 (+0.9), 13.51 (+0.8), 13.64 (+1.0), 13.70 (+1.0).
Παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος κατηγορίας Τ43, πέτυχε ο Γιάννης Σεβδικαλής. Ο Έλληνας πρωταθλητής, ο οποίος αγωνίστηκε στον μικτό τελικό κατηγοριών 43/44, στην τρίτη προσπάθεια προσγειώθηκε στα 6 μέτρα 21 εκατοστά, επίδοση που είναι κατά 21 εκατοστά μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε σημειώσει ο ίδιος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του ΟΑΚΑ. Παράλληλα, ο Σεβδικαλής κατέλαβε την 6η θέση στον τελικό, στον οποίο όλοι οι αντίπαλοί του ήταν κατηγορίας Τ44.
Στη σφαιροβολία κατηγορίας F36, ο Γιώργος Βαγιανόπουλος κατετάγη 6ος με 11.96, ενώ στα 200μ. Τ37, ο Ιάσονας Γαντές ήταν 4ος στην πρώτη προκριματική σειρά με 26.57 και αποκλείστηκε από τον τελικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
